Inmiddels zijn
we weer ruim 2 weken verder en ben jij alweer behoorlijk vooruit gegaan.
Achteraf nog
wat moeite gehad om de apparatuur in huis te krijgen want we moesten
machtigingen van de verzekering regelen en daar moesten we natuurlijk weer 2
dagen op wachten voordat we die binnen kregen met de post, toen snel ingevuld
en doorgefaxt.
Uiteindelijk hadden ze ook nog een machtiging nodig voor de
hulpmiddelen en de nieuwe canule. Wat een geregel allemaal, maar 18 maart kwam
uiteindelijk het mobiele apparaat binnen en de hulpmiddelen dus konden we je op
19 maart ophalen om een nacht en een dag thuis te proberen. 17 maart hadden we
nog een meeloopdag en iedereen was goed te spreken over je vooruitgang, tussen
de middag hebben we samen lekker patatjes gegeten.
19 maart je
koffer in gepakt voor 1 dag naar huis, wat vond je dit fijn en wij ook. Het was
heerlijk om je gewoon in huis te hebben en in je eigen bed te zien slapen.
Zondags heb je lekker gestept en dat ging heel goed. Je hebt heerlijk met je
nieuwe Barbie happy family huis gespeeld en heerlijk genoten van alles. Eind
van de dag was het dikke tranen bij ons allemaal dat mama je weer weg moest
brengen en dat is heel logisch. Je hield je heel groot dat mama je in de
Trappenberg wegbracht en werd vol enthousiasme ontvangen door iedereen, dat
maakte het voor mama gelukkig
makkelijker om je weer achter te laten, want daar heb ik wel moeite mee hoor.
In de week erna
ben je wezen fietsen met de fysiotherapeute fysio en mocht je mee naar de
therapieruimte zodat je nu ook wat meer van de afdeling af komt. Ook ben je met de ergotherapeut op de computer bezig geweest en was hij heel erg te spreken
over je concentratie tijdens het spel want mama en jouw zusje waren er ook bij.
Ook
hoorde ik dat je vaak helpt om de dagschema’s op te hangen in de huiskamers en
de tafel helpt dekken. Je bent alweer aardig de oude Robin, we zien een hoop
terug van jou eigen karaktertje en dat is heel goed.
Je was 22 maart ook heel
boos op mama omdat ik een afspraak had met maatschappelijk werk terwijl jij een
uur therapie had, je vond dat ik te weinig tijd had voor jou. Ook dit is een
goed teken.
Je oog gaat ook steeds meer open – ongeveer de helft – je ziet
alleen een vertekend beeld (je ziet dingen op een andere plaats dan ze
daadwerkelijk zijn) maar niet alles kan in 1 keer goed zijn en ze hebben gezegd
dat we ongeveer een half jaar geduld moeten hebben voordat de zenuw weer
aangegroeid is tot maximum haalbaar.
Afgelopen
weekend mocht je het hele weekend van vrijdag namiddag tot maandag avond
(vanwege de Pasen) naar huis. Dat was natuurlijk helemaal geweldig.
Vrijdag lekker
vis gegeten en toen lekker slapen in je eigen bedje.
Zaterdag even
met je naar Intertoys geweest om je zakgeld op te maken aan een Polly doosje en
een My Scène Barbie en nog even naar de Cake winkel om meel te halen zodat we
brood konden maken. Daarna kwam opa en heb je voor het eerst gefietst. In het
begin nog even wankel maar al gauw had je het weer door. Van opa had je een
paastak met eieren om erin te hangen en nog een beker met een paashaas. ’s
Avonds lekker soep met brood gegeten en toen weer lekker in je eigen bed.
Het
rusten ’s middags wil nog niet echt lukken, dan ben je erg opstandig maar we
moeten doorzetten want je hebt nog een lange weg te gaan en voor je hoofd is
rust heel belangrijk. Bij het naar bed brengen was je erg verdrietig en hebben
we een heel gesprek gehad over het ongeluk en de klap die je op je hoofd hebt
gehad en over je canule. De canule vind je nog het ergst en dat is ook heel
begrijpelijk want daar kunnen we niet in trainen om het beter te maken, dat is
gewoon afwachten totdat het litteken weefsel is uitgegroeid.
Je vindt het ook
niet leuk dat mensen vragen stellen en daarop heeft mama gezegd dat je dan maar
moet zeggen tegen de mensen dat als ze vragen hebben ze deze maar aan papa of
mama moeten stellen en dat jij wil spelen.
Iedereen is overigens wel heel blij
als ze je zien en dat is ook wel weer leuk. Ook vind je het heel vervelend dat
je niets meer weet van het ongeluk en dat snapt mama helemaal. Dit had mama ook
nadat ze was gevallen en een lichte hersenschudding had en dat is heel
frustrerend als je iets dat toch zo essentieel is niet meer weet. Nadat we 3
kwartier hadden gepraat en mama je een beetje had gerustgesteld ben je lekker
gaan slapen.
Zondag kwam oma
A met een grote schaal appelmoes voor de Trappenberg en heb je lekker
geknutseld de hele dag. Ook heb je nog gefietst met oma hollend achter je aan.
Het gaat weer een stuk beter met het fietsen en je reageert ook goed op de
dingen die om je heen gebeuren.
Het rusten ging weer niet echt super en dat
kunnen we goed merken aan het eind van de dag want dan ben je weer erg ongeremd
en onrustig. ’s Avonds ben je wel lekker in slaap gevallen nadat we lekker
hadden gegeten, je had zelf lekker vleesjes gebakken op de plaat en hebt
heerlijk gesmuld.
Maandag kwam jouw vriendinnetje ‘s morgens even langs en dat
vond je heel leuk. Om 12.00 uur kwam oma B met de wasbak van jouw oom (hij is kapper) en
heeft mama lekker je haar kunnen wassen. Jij vond dit niet helemaal leuk want
de wasbak doet zeer in je nek maar ook daar vinden we wel weer een oplossing
voor.
’s Middags heb je lekker een tukkie gedaan van ruim een uur, een teken
dat je het echt nodig hebt. Je had wat pijn in je buik maar achteraf was het
een dikke drol die dwars zat. ’s Avonds ging je zonder problemen terug naar de
Trappenberg. Mama vond het al heel vreemd dat je zonder tranen wegging maar
schreef dit weg met de gedachten dat je toch nog niet zo goed was als dat ik
dacht. Achteraf hield je je groot voor papa en mama omdat je bang was dat je
ons aan het huilen zou maken. We werden thuis gebeld, mama was net 10 minuten
thuis, dat je niet kon slapen en heel veel heimwee had. Dat is natuurlijk heel
begrijpelijk want mama vindt het al heel knap dat je het tot nu al zo heel goed
doet en heimwee is heel normaal. Nadat we nog even door de telefoon hadden
gepraat ben je toch nog heel lekker gaan slapen.
Vandaag weer
bij je op bezoek geweest en ben je nog gaan fietsen in het bos met de fysiotherapeute. Mama
vindt het een hele prestatie dat je zo goed fietst op een vouwfiets want met
van die kleine wieltjes is het toch een stuk moeilijker. Je oom, tante en nichtje kwamen ook nog. Met jouw nichtje heb je nog een
spelletje memorie gedaan en natuurlijk heb je weer gewonnen. Om half vijf wilde
mama weggaan en werd je weer heel verdrietig vanwege de heimwee. Je hebt het er
echt heel moeilijk mee en mama ook dat mag je best weten. Het liefst neemt mama
je mee naar huis en desnoods rijdt mama iedere dag op en neer om je ’s morgens
te brengen en in de namiddag weer op te halen. Hopelijk kan dat heel snel want
dit kost je een hoop energie en ook van papa en mama. ’s Avonds was het weer
huilen aan de telefoon en heeft mama gebeld naar de verpleegkundige of ze even bij je kwam
zitten want je was heel verdrietig en je hebt het er echt heel moeilijk mee. Je
had ’s middags ook een briefje naar mama geschreven waarin je vertelde dat je
graag naar huis wilt en je erg moet huilen iedere keer. Nou hopelijk kan dit
heel snel want dit doet heel veel pijn om je zo te zien en moet mama ook heel
veel moeite doen om je niet gewoon mee te nemen naar huis want niets is zo erg
als heimwee, mama heeft beloofd het volgende week in de Revalidatie Plan
Besprekening te bespreken.
Nou moppie je bent en blijft een super kanjer en ik
ben heel trots op je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten