vrijdag 30 juni 2006

Einde van een medisch dossier - alléén nog NAH



2 juni zijn we nog een keer bij Heliomare geweest om het onderzoek af te ronden en je hebt zo hard gewerkt dat je zelfs een half uur eerder klaar was. Lekker naar huis en uitgerust voor de avond. Artis Dreamnight, de dierentuin avond voor langdurig zieke kinderen, het laatste feest als alles goed gaat. Het was erg leuk en we kwamen ook nog bekende tegen zoals een verpleegkundige uit de Trappenberg. Het weer was perfect en we waren ook laat thuis.

De dagen daarna stonden in het teken van voorbereidingen voor de opname. Alles schoonmaken, inpakken en klaarzetten voor de nodige oppassen. Want ook deze keer staan de oma’s weer klaar en de buren voor de beesten en mijn vriendin voor Naomi.



8 juni 2006

Vandaag om 11.00 uur ingecheckt en toen was het zoals gewoonlijk wachten geblazen. Je viel met haar neus in de boter met de lunch, bloemkool. Dat werd dus een broodje ei. Daarna nog geknutseld en heeft een optreden geregeld voor de Sophia radio/tv. Om 15.00 uur mocht je daar heen met jouw zusje en hebben jullie samen Uggs versierd die over een aantal dagen geveild gaan worden. De opbrengst is voor het Sophia. Tijdens de uitzending hebben je jouw optreden mogen doen van 2 liedjes van Marco Borsato waar het hele ziekenhuis van heeft kunnen genieten en dit wordt ook nog eens de hele week herhaald. De uitzending hebben we even moeten onderbreken omdat de KNO arts langs kwam voor een gesprekje.

Jij wist natuurlijk al precies te vertellen wat er gaat gebeuren. Om 9.30 uur morgen wordt je geholpen, gelukkig lekker vroeg. Om 16.30 uur kwam de anesthesie nog even langs, ook dat is inmiddels appetje/eitje. Dus nu zijn we klaar voor vandaag. Papa, oma A en je zusje zijn ingecheckt in het Ronald Mc.Donald huis en ik ga vannacht bij jou slapen.

Nu ben ik even een Rosé-tje aan het drinken in het R Mc.D huis en dan weer terug naar het ziekenhuis naar jouw zusje en papa waar we gaan eten.



9 juni 2006

Gisteravond even verdrietig geweest. Bang om dood te gaan. Logisch dat de angst nu toch wel begint toe te slaan. Maar uiteindelijk lekker in slaap gevallen tot ongeveer 5 uur. Nog wat gedronken en tv gekeken. Om 7 uur nog snel 2 bekers drinken naar binnen gewerkt.



Om 8 uur kwam de dokter nog even langs en je wist alle vragen van hem goed te beantwoorden. Je weet precies wat er gaat gebeuren. De co-arts gaat alles op film zetten zodat jij dit later kan terugkijken. Om 9 uur mochten we naar boven en hebben we afscheid van zusje en oma A. genomen. Papa een kus voor de deur en nog even wachten in de wachtruimte. Weer even die angst die naar boven komt maar je bent goed te troosten, onze bikkel. De KNO arts uit Amsterdam kwam nog even gedag zeggen en de filmcamera werd opgehaald, toen was het tijd om door te rijden. Weer moesten we melden dat we absoluut geen kapje wilde en geen Emla tegen de pijn. Het bed werd even extra verwarmd met dubbele gel-matten. Een dikke naald was ook de wens en jen ondergaat alles als een bikkel. Naaldje doorspoelen, middel waar je van gaat hoesten er doorheen en dan de narcose zelf, je sliep heel gauw. Nu duimen maar en de pyama ophalen in het R.Mc.D. huis.



13.30 uur de artsen net gesproken, alles is goed gegaan en ze waren zeer tevreden tot zover. Ze zijn je nu aan het installeren op de IC en over een half uur / uurtje mogen we bij jou. Ze hebben ons aangeraden om in ieder geval de IC periode zo min mogelijk bezoek te ontvangen omdat na dinsdag de ademhaling op gang moet komen en dit zeker gepaard zal gaan met de nodige benauwdheid en hoe meer activiteit hoe zwaarder het wordt voor jou.
Nou we gaan er voor en we snakken er naar om naar jou toe te gaan.

Je zusje is lekker aan het spelen in de huiskamer van het R.Mc.D. huis en gaat in de namiddag een kusje brengen.



Om 15.30 uur mochten we eindelijk bij je. Je lag lekker te slapen en op een gegeven moment zagen we jouw ogen knipperen. Ja hoor je deed ze open en gaf enig reactie. Je had wat pijn en hebt hiervoor medicatie gekregen. Ook antibiotica. Verder heb je nog extra zuurstof voor de beademing en glucose. Nog geen sonde-voeding maar die wordt morgen opgestart. Als de beademing goed loopt gaan we het langzaam afbouwen zodat je door eigen ademhaling de machine aanstuurt en als dat goed loopt gaat de zuurstof eraf en zal je door de tube ademhalen.

Je wil ook al snel weer jouw duim in je mond stoppen maar dat mag alleen maar in ons bijzijn. Als we weg gaan moeten we jouw helaas vastbinden omdat we bang zijn dat je de tube eruit zal trekken.



Je had wat moeite met afscheid nemen maar de verpleegster heeft jouw gelukkig kunnen geruststellen. Als alternatief voor het duimen heb jij nu een speen en dat accepteer je goed.

Vanavond nog even terug geweest maar je wilde zoveel vragen en weten dat we het maar heel kort hebben gehouden want rust en zo weinig mogelijk activiteiten zijn op dit moment het belangrijkste. Eerst herstellen.



Helaas is het filmen niet gelukt. Er was een Hongaarse narcotiseur die hier erg boos om werd dus konden ze niet filmen op de OK. Alleen tijdens het toedienen van de narcose is er gefilmd en daarna een klein stukje op de IC.



10 juni 2006


Vanmorgen om 06.30 uur ging de telefoon, jij was erg verdrietig of één van ons kon komen. Nog voor papa uitgesproken was, had ik me al half aangekleed en ging gauw naar het ziekenhuis.

Je was erg onrustig en verdrietig. Door de medicijnen ben je erg verward en als je wakker bent denk je dat het al dinsdag is. Dit komt omdat wij dachten dat je 4 dagen in volledige slaap werd gehouden en dit als dusdanig ook aan jouw hebben uitgelegd. Maar dat is dus niet zo en daardoor ben je vaak wel wakker, alleen ben je alles vergeten wat voorafgaand is gebeurd. Dus iedere keer vraag je of de operatie is gelukt en wanneer de tube er nu uit gaat. Als je dan hoort dat het pas zaterdag is, word je boos en opstandig.



Afgelopen nacht is wel de beademing eraf gehaald en nu ademt je via de tube helemaal zelf met alleen een klein pufje zuurstof erop. Super natuurlijk.



De afdeling waarop jij lag was de beademings afdeling van de IC en dus een hele zware afdeling die ook heel druk en onrustig was. Daardoor was je de hele morgen wakker en erg opstandig door alle geluiden en hectiek om jouw heen.

Begin van de middag ben je in een diepe slaap gevallen en heb je zo’n 2 uur geslapen. Daarna is de sondevoeding erop gegaan en om 4 uur ben je overgeplaatst naar de IC pediatrie/ unit II dit is de afdeling zonder beademing. Hier is het een stuk rustiger, 4 bedden i.p.v. 7, een stuk lichter en een super broeder die jou helemaal begrijpt.



Vanavond alleen overgegeven nadat je medicijnen via de sonde had binnen gekregen, dus dat werd voor pap en de broeder verschonen en pyjama verschonen, maar daarna ben je weer diep in slaap gevallen. Je vindt het erg saai op de IC, maar je bent er ook niet voor de gezelligheid. De medicijnen zijn wel wat afgebouwd en ben je iets helderder als we met jou praten. Je gaf duidelijk aan dat het goed was als ik om 20.00 uur wegging als ik maar wel de volgende morgen om 07.30 uur terug ben. Nou dat heb ik natuurlijk beloofd en straks nog even bellen of alles goed gaat.

Ze doet het super en alles gaat volgens planning, alleen niet volgens jouw planning die dacht met de broeder een deal te maken dat de tube er over 2 dagen uit mag, maar helaas je moet echt tot dinsdag wachten.



11 juni 2006


Je had goed geslapen afgelopen nacht.

Vanmorgen om 07.20 uur was ik bij je. Je had wat last van spierpijn maar verder geen pijn.

Je vroeg aan me hoe het gebeurd was dat je hier lag. Ik heb jou uitgelegd dat jij nu geen ongeluk had gehad maar dat jouw canule eruit is gehaald en toen wist je het weer. Zo zie je maar, nog erg verward door de medicijnen. Je valt veel in slaap, gelukkig maar, en als je wakker bent vraag je iedere keer hoe lang het nog duurt. Wordt boos als de dag nou nog niet om is maar dat is maar van korte duur. De voeding is iets versneld qua doorloop tijd. De medicijnen zijn verlaagt en de katheter is eruit gehaald. De zuurstof is ook verlaagd dus nog heel even en je ademt de gewone lucht in zonder extra zuurstof.

Vanavond had je nog niet geplast en als dat om 24.00 uur nog niet zo is, gaan ze een echo maken of de plas überhaupt wel in jouw blaas is, hopelijk heb je dan al geplast. Verder zijn in de middag oma & papa voornamelijk bij jou geweest want ik ben in de hitte met jouw zusje naar de dierentuin geweest. Dit had ik beloofd en belofte maakt schuld. De dieren waren niet echt actief. Om een uur of 4 was ik weer terug in het ziekenhuis en was jij wel weer blij dat ik er was.

Nou nog 1,5 dag en dan gaan we op naar de scopie en hopelijk voor jou is de tube er dan uit, maar dan komt de spanning of het ademhalen goed gaat.

Duimen maar.


12 juni 2006

Gisteren avond om 20.40 uur ging de telefoon, Jij was erg over je toeren of ik wilde komen want er zou ook een nieuwe katheter worden geplaatst. Natuurlijk meteen opgestaan en naar het Sophia gelopen wat toch zo’n 10 zenuwslopende minuten duurt. Daar aangekomen was je heel erg aan het huilen. Aardig kunnen troosten en toen kwam de dokter voor een nieuwe katheher. Net op het moment dat ze wilde beginnen begon jij te spugen. Helemaal niet leuk dus. Een heel gevecht om de boel te verschonen en toen was jij al aardig uitgeteld. Daarna kwam al snel de arts om de katheter in te brengen en er kwam 650 ml uit de blaas. Wat een opluchting. Toen was het snel slapen want je was bekaf.



Vanmorgen om 07.30 was ik weer bij jou.

Je had ’s nachts nog een nieuw infuus gekregen en ze hadden je 5x moeten prikken voordat hij er goed in zat, de anesthesist was zelfs uit z’n bed gebeld, maar ja daar zijn ze voor.

Om 08.00 uur kwam de dokter langs en hij was tevreden, het spugen is niet erg voor de luchtpijp dus dat was ook wel weer een opluchting.

Om 12.00 uur werd de medicatie verlaagd en de zuurstof er helemaal afgehaald en dat gaat nog steeds goed.

Verder was het vandaag redelijk rustig en heb je gelukkig veel geslapen. Je werd wel iedere keer erg crocky wakker en was daarna erg opstandig. Je bent de tube zat en het tijdsbesef is totaal weg. Als je wakker wordt denk je meteen dat het i.p.v. een uur later een dag later is. En natuurlijk nog steeds proberen of de tube er vandaag nog uit mag, maar dat gaat natuurlijk niet.

Om 19.45 uur weggegaan uit het ziekenhuis en om 22.00 uur nog even gebeld. Alles gaat goed en gelukkig nog steeds niet gespuugd.

Je ademhaling was na de verlaging van de medicatie ook een stuk minder trillerig en rustiger.



De planning voor morgen is dat je om ongeveer 15.00 uur de scopie krijgt en dat je terugkomt zonder tube en zonder medicatie. De andere medicatie wordt ook waarschijnlijk snel stopgezet zodat de ademhaling goed op gang komt.

De komende dagen krijgt je ook anti zwellings-middel om te voorkomen dat je benauwd wordt. Dan blijf je nog een paar dagen op de IC zodat ze alles goed in de gaten kunnen houden.



13 juni 2006


Gisteren om 22.30 uur ging de telefoon, je was over je toeren of ik wilde komen want ze kwamen er niet meer uit met jou. Snel daar naar toe gegaan want ik zat niet weer te wachten op een spuug ritueel. Maar je was enorm verdrietig en bang dat ze dood zou gaan. Het zelfde verhaal had ik donderdag natuurlijk ook voor de OK dus ik heb je weer op de zelfde manier gerust kunnen stellen dat het nog lang niet jouw tijd is en daar werd je een stuk rustiger van. Ik ging naast je zitten in de hoop dat je nu toch snel ging slapen maar nee de medicatie begon te werken en er kwam een luier vol, en stinken. Gauw verschonen wat niet gemakkelijk is een kind van 9, bijna 10. Weer naast jouw zitten want je bent wel moe. Weer een luier vol, op herhaling dus. Weer naast je zitten en nog een keer een luier vol.

Inmiddels had de verpleegster de arts gesproken en je mocht van haar wat extra medicatie dus dat kreeg je snel. Je viel als een blok in slaap. Van de verpleegster mocht ik niet meer over straat om 02.00 uur ’s nachts dus ik ging oma bellen. Oma nam niet op na 3x proberen. Jij lag zo vast te slapen dus ik ben toch maar zonder tas met alleen mijn mobiel en sleutels  vertrokken naar het R.Mc.D. huis. Daar veilig aangekomen en om 02.30 uur lag ik er eindelijk in.



Om 06.15 uur ging de telefoon en jij wilde me graag even horen, dat werkte en ik ben me rustig aan gaan kleden en even bijkomen met een bak koffie. Om 07.30 uur was ik op zaal. Je bent erg nerveus. We hebben je lekker gewassen en je bed verschoond en meteen jouw OK jasje aangetrokken. Daarna heb je nog lekker geslapen en was je verder redelijke rustig vandaag.


De planning was 15.00 uur OK maar om 14.00 uur mochten we al. Gelukkig nog een kus van papa, oma B & oma A en mama ging mee de OK op voor de anesthesie. Je sliep heel rustig in en gaf je helemaal over. Na ongeveer een half uur mochten we terug naar zaal en daar was Robin je al, zonder tube.

Even een raar gezicht met zuurstof ballon en zo’n gekke spreider in je mond, maar al gauw werd je wakker en kreeg je de anti zwellings middelen via de spray. Dit werkte goed en je begon goed te hoesten.

Even later werd je misselijk en spuugde een hoop gal en slijm uit maar daarna ging je opknappen heen en wilde je graag een ijsje, echt weer iets voor jou.

Nou om ca. 17.00 uur mocht ze 2 ijsblokjes opzuigen en toen die op waren zei je, mag ik dan nu mijn ijsje. Om 18.00 uur een raketje gegeten, wat een genot en om 19.15 uur vroeg je of je alvast haar 20.00 uur ijsje mocht zodat je kon gaan slapen. Stel je voor dat je dat ijsje mist.

Daarna ben je als een blok in slaap gevallen met eindelijk je duim weer in haar mond. De saturatie was wel iets laag, 90, maar daalde niet verder. Om 21.30 uur gebeld en hij was nog steeds ca. 90 à 92 en de dokter vond dat je er goed uitzag. Voor de zekerheid werd er wat bloed gecontroleerd maar ik verwacht zelf geen bijzonderheden.

De dokter was tevreden en het is de komende 24 uur afwachten hoe het gaat en dan is het opknappen heen als het goed is.



Woensdag 14 juni 2006


Goeie nacht gehad.Je was vanmorgen pas om 8.30 uur wakker.

Ik kwam de dokter nog tegen in de gang en hij was erg tevreden.

Vannacht hebben ze jouw bloed nog gecontroleerd en alles was goed. Ook de saturatie gaat perfect. Het lag enigszins aan de lig houding en een slijmpropje.

Vanmorgen zat er nog 2.0 extra zuurstof op het neusje en nu nog maar 0,65 en de saturatie staat op 100. De katheter is er vanmorgen uitgegaan en inmiddels gaat het plassen en poepen op de po stoel goed. Alle medicijnen zijn eraf gehaald. Jij wilde meteen in de rolstoel en het liefst bezoek en van alles en nog wat doen maar je was nog erg wapperig en keek nog duffig uit je ogen. De eerste keer naast je bed staan stond je ook echt te wiebelen en ook het zitten in een stoel was al vermoeiend.

Een lekker bakje vla met yoghurt ging er vanmorgen al in. Daarna viel ze om 12.00 uur als een blok in slaap tot 14.00 uur.

Het was tijd om te verhuizen naar de kinderafdeling chirurgie noord, super natuurlijk. We hebben een kamer alleen, een box, zodat we alles nog rustig aan kunnen doen. Jij wil wel sneller maar je merkt ook dat je nog erg wiebelig bent.

Ondertussen eet je alles al weer en het infuus is er ook uitgegaan want die was verstopt. Als alles goed gaat mag de sonde er morgen ook uit, er loopt nu tenslotte al 1,5 dag niets meer doorheen.

Ook is morgen de zuurstof helemaal afgebouwd dus dan ben je los van medische zorg qua apparatuur. Dat is het nog stap voor stap opknappen want ook de conditie heeft een aardige klap gehad. Hopelijk gaat alles zo positief door en zijn we gauw thuis.

Vanaf zaterdag, er vanuit gaan dat alles goed door blijft gaan, willen we eventueel wat bezoek ontvangen. We hebben nu een laptop met e-mail aan jouw bed dus ik kan regelmatig controleren op mailtjes.



Donderdag 15 juni 2006

Het lijkt wel een intercity trein.

Gisteravond is de zuurstof eraf gegaan en het infuus eruit gehaald en de sonde. Het eten en drinken gaat heel goed. Tijdens het slapen stond de saturatie op 99-100 dus perfect. Het was wel even huilen omdat je graag wil dat je moeder bij jouw slaapt maar nu is het doorzetten want de navelstreng is weer doorgeknipt.

Het slapen is ook best goed gegaan, om 23.00 uur had je even gehuild maar je was al gauw getroost.



Vanmorgen is de dokter langs geweest en Robin heeft hem meteen gevraagd wanneer ze naar huis toe mag. De dokter moest wel even lachen en vertelde dat de snelste na 7 dagen naar huis toe was. Dat betekend dat ze morgen naar huis toe zou mogen. Maar daar heb ik een stokje voor gestoken want dat vind ik veel te snel, tenslotte is de tube er pas 1,5 dag uit en ik heb liever iets meer zekerheid dat het allemaal goed gaat en wat is nu 3 dagen. Jij vond dit niet echt leuk maar je begrijpt het wel. De dokter was verder erg tevreden en ook de ademhaling gaat heel goed. Ook jouw stem gaat al heel goed. De saturatie hoeft er nu alleen nog ’s nachts op.Daarna zijn we in bad gegaan en lekker je haar gewassen.

De webcam en de koptelefoon geïnstalleerd dus nu kunnen we chatten met beeld en geluid erbij. Dat hebben we vandaag met papa al uitgeprobeerd. Dit vond je erg leuk.

We hebben ook de pleisters van het litteken afgehaald en het ziet er heel mooi uit.


Nog even gechat met je neefje & tante en gewandeld op de gang.

’s Middags werd toch duidelijk dat er nog een herstel nodig is want je kreeg kramp in je kuiten van het lopen dus dan zie je dat je heel wat lijkt maar dat het toch weer een aanslag op de conditie is geweest.

Nog een vaderdag cadeau gemaakt (stropdas met foto erop) bij Sophia TV wat wij via de televisie konden volgen en daarna rustig aangedaan.

Geknutseld met oma op de kamer en lekker even TV gekeken en een hoop fruit erin gestopt.



Vrijdag 16 juni 2006


Vanmorgen kwam de dokter langs en hij vertelde dat je “medisch gezond” bent en dat je wat hem betreft naar huis mag. Hij weet ook dat ik daar moeite mee heb maar we mogen het zelf bepalen. Even overleg gepleegd met papa en toch besloten dat we naar huis toe komen.

Daarna alle spullen ingepakt en alvast in de auto gelegd. Om 10.30 uur naar het Ronald Mc. Donald huis gegaan en daar de boel ingepakt en schoongemaakt. Uiteindelijk waren we om 13.30 uur zover om te vertrekken.

Na een rit van 1,5  uur met 4 korte files waren we thuis en daar had papa de hele boel versierd met welkom thuis. Dat was een verrassing. Oma B was er nog en heeft nog een gebakje meegegeten en is toen ook huiswaarts vertrokken.

Alle canule apparaten waren naar beneden verhuisd.

Gôh dat was wel even wennen. Je ademhaling is nog wel hoorbaar, dit kan ook blijvend zijn, en daardoor krijgt een ander het idee dat je benauwd bent. Maar na een controle door m’n hand op haar buik te houden en naar haar te kijken is het weer oké. Tenslotte moet we ook jou vertrouwen en de dokter heeft gezegd dat als je benauwd wordt het toch wel een dag of 3 duurt voordat je “echt” benauwd bent, dus dan zijn wij allang al weer in het ziekenhuis.

Het is wel raar hoor van 24 uurs medische zorg naar “gewone zorg”.

Ik heb je nog wel even wakker gemaakt omdat ik een slijmpropje hoorde en dat geluid erbij maakte me wel onrustig en kreeg daar ik het benauwd van.

Verder heb je natuurlijk heerlijk liggen slapen weer in je eigen bed.



Zaterdag 24 juni 2006


Inmiddels zijn we weer ruim een week thuis.

Een week van wennen, vertrouwen krijgen en proberen weer een ritme te krijgen.

Ook een week van nog veel bezoek. Vorig weekend kwam jouw vrienden, buren en nog een ander vriendinnetje op zaterdag langs en zondag nog kennissen, de buren en de meester. Ook hebben we lekker gebarbecued en overdag heb je al in het zwembadje voor de deur gespeeld. Nog wel even voorzichtig want er zaten nog wat hechtingen in.

Maandag kwamen je tante & oom en de bijles ju.

Verder zijn we iedere dag een wandelingetje met de hond gemaakt en woensdag hebben we voor het eerst gefietst naar de huisarts. Dit was nog wel even zweten.

Via de huisarts hebben we gel gehaald voor je litteken en een verwijzing om je urine te controleren omdat ik dat graag wel. Je hebt namelijk een onderhouds dosis meegekregen van antibiotica die kristalvorming kan veroorzaken. Ook heb je iets gehad tegen maagzuur.

Dit moet je voorlopig slikken, zeker tot het telefonisch onderhoud met de dokter en dan moet ik dat even navragen.

Donderdag middag ben je even in de klas geweest om je rapport op te halen, die er heel mooi uitzag trouwens. Je had goed je best gedaan en was dankzij wat les aanpassingen zelfs iets vooruit gegaan.

Vrijdag zijn we naar oma geweest omdat die jarig was. De klas ging op schoolreis en dat vond ik nog een beetje teveel van het goede. Van je tante kreeg je nog een armband voor bij het bedeltje, dus je was weer verwend.

En vandaag was helemaal top. We zouden eerst met mooi weer naar het strand gaan maar dat was te twijfelachtig. Dus zijn we vanmiddag met z’n alle naar de blauwe poort gegaan in het Twiske. Hier was ondiep water tot maximaal 1.20 meter. De temperatuur was lekker dus je hebt heerlijk in het water gespeeld en voorzichtig aan geprobeerd te zwemmen en dit ging heel goed. Dit is natuurlijk de overwinning na 1,5 jaar.

Nou a.s. vrijdag gaan we nog zwemmen in het Waterland Ziekenhuis maar dat is eigenlijk niet meer nodig maar ik laat hem wel staan want het is natuurlijk wel heel lekker even.

A.s. woensdag belt de dokter.

Maandag ga je voor het eerst weer een uurtje naar school, alleen het bijles uurtje van juf Judith en ik denk dat we dan de rest van de week de ochtenden gaan proberen.

We hebben ook voor je verjaardag een barbecue en bedank feestje georganiseerd voor de familie en vrienden en als kinderfeestje een klein zaaltje voor een disco feest met de klas omdat die jou ook wel heel goed gesteund hebben het afgelopen jaar. Dan kunnen we het medische boek sluiten en dan is het nog afwachten wat 5 juli de uitslag is van het NPO. Dan kan je volgend schooljaar goed starten met een goed lesplan en aanpak en hopelijk zonder verdere medische zorg.Als de canule er het komende jaar uit blijft is hij er levenslang uit, nou daar gaan we dan maar vanuit.



Woensdag 28 juni 2006


Je bent alweer 3 ochtenden naar school geweest en je hebt zelfs gisteren helemaal mee gegymd. Daarna nog naar het stadje gefietst om een badpak te kopen zodat je vrijdag kan gaan zwemmen in het Waterlandziekenhuis. Je bent al twee dagen na school met vriendinnen de hort op in een speeltuintje verderop in de wijk dus je pakt je vrijheid goed op. Zelf heb je nog niet zo goed het verschil in de gaten maar wij zien toch duidelijk dat je er nu goed op vooruit gaat.

Voor je verjaardag hebben we a.s. zaterdag een barbecue georganiseerd voor familie en vrienden die ons en jou hebben gesteund de afgelopen 1,5 jaar en voor de klas hebben we een kinderdisco geregeld want ook die hebben jou super opgevangen. Op deze manier hopen we ook het medische gedeelte van jou letsel op een mooie manier te kunnen afsluiten zodat we enigszins weer een “normaal” leven kunnen oppakken. Volgende week horen we ook de uitslag van het NPO en dan kun je volgend schooljaar zonder canule en een goed schooladvies een mooie start maken. Wij weten dat we met het hersenletsel zullen moeten leren leven en dat moeten we jaar voor jaar bekijken hoe dat gaat en welke stappen we daarin moeten nemen. Maar dat het nu met dit medische verhaal zo goed gaat, daarover op dit moment geen klagen.

Vanmiddag met de dokter gesproken en te horen gekregen dat je nog wel wat rustig aan moet doen, dus niet je longen uit je lijf sporten maar speelsgewijs bezig zijn en lekker zwemmen mag. De anti-biotica moeten we opmaken tot half juli. Hij gaf ook aan dat de ademhaling hoorbaar kan blijven maar dat dit ook weg kan gaan. Verder kunnen we de apparaten terugsturen. Ook zal hij een brief sturen die je in je tas kan stoppen waarop precies zal staan wat er met jou aan de hand is. 

We hoeven in september pas langs te komen bij hem.