2 juni zijn we
nog een keer bij Heliomare geweest om het onderzoek af te ronden en je hebt zo
hard gewerkt dat je zelfs een half uur eerder klaar was. Lekker naar huis en
uitgerust voor de avond. Artis Dreamnight, de dierentuin avond voor langdurig
zieke kinderen, het laatste feest als alles goed gaat. Het was erg leuk en we
kwamen ook nog bekende tegen zoals een
verpleegkundige uit de Trappenberg. Het weer was perfect en we waren ook laat
thuis.
De dagen daarna
stonden in het teken van voorbereidingen voor de opname. Alles schoonmaken,
inpakken en klaarzetten voor de nodige oppassen. Want ook deze keer staan de
oma’s weer klaar en de buren voor de beesten en mijn vriendin voor Naomi.
8 juni 2006
Vandaag om
11.00 uur ingecheckt en toen was het zoals gewoonlijk wachten geblazen. Je
viel met haar neus in de boter met de lunch, bloemkool. Dat werd dus een
broodje ei. Daarna nog geknutseld en heeft een optreden geregeld voor de
Sophia radio/tv. Om 15.00 uur mocht je daar heen met jouw zusje en hebben jullie samen
Uggs versierd die over een aantal dagen geveild gaan worden. De opbrengst is
voor het Sophia. Tijdens de uitzending hebben je jouw optreden mogen doen van
2 liedjes van Marco Borsato waar het hele ziekenhuis van heeft kunnen genieten
en dit wordt ook nog eens de hele week herhaald. De uitzending hebben we even
moeten onderbreken omdat de KNO arts langs kwam voor een gesprekje.
Jij wist
natuurlijk al precies te vertellen wat er gaat gebeuren. Om 9.30 uur morgen wordt
je geholpen, gelukkig lekker vroeg. Om 16.30 uur kwam de anesthesie nog even
langs, ook dat is inmiddels appetje/eitje. Dus nu zijn we klaar voor vandaag.
Papa, oma A en je zusje zijn ingecheckt in het Ronald Mc.Donald huis en ik ga
vannacht bij jou slapen.
Nu ben ik even
een Rosé-tje aan het drinken in het R Mc.D huis en dan weer terug naar het
ziekenhuis naar jouw zusje en papa waar we gaan eten.
9 juni 2006
Gisteravond
even verdrietig geweest. Bang om dood te gaan. Logisch dat de angst nu toch wel
begint toe te slaan. Maar uiteindelijk lekker in slaap gevallen tot ongeveer 5
uur. Nog wat gedronken en tv gekeken. Om 7 uur nog snel 2 bekers drinken naar
binnen gewerkt.
Om 8 uur kwam
de dokter nog even langs en je wist alle vragen van hem goed te beantwoorden. Je weet precies wat er gaat gebeuren. De co-arts gaat alles op film zetten
zodat jij dit later kan terugkijken. Om 9 uur mochten we naar boven en hebben we
afscheid van zusje en oma A. genomen. Papa een kus voor de deur en nog even wachten
in de wachtruimte. Weer even die angst die naar boven komt maar je bent goed te
troosten, onze bikkel. De KNO arts uit Amsterdam kwam nog even gedag zeggen en de filmcamera
werd opgehaald, toen was het tijd om door te rijden. Weer moesten we melden dat
we absoluut geen kapje wilde en geen Emla tegen de pijn. Het bed werd even
extra verwarmd met dubbele gel-matten. Een dikke naald was ook de wens en jen ondergaat alles als een bikkel.
Naaldje doorspoelen, middel waar je van gaat hoesten er doorheen en dan de
narcose zelf, je sliep heel gauw. Nu duimen maar en de pyama ophalen in het
R.Mc.D. huis.
13.30 uur de
artsen net gesproken, alles is goed gegaan en ze waren zeer tevreden tot zover.
Ze zijn je nu aan het installeren op de IC en over een half uur / uurtje
mogen we bij jou. Ze hebben ons aangeraden om in ieder geval de IC periode zo
min mogelijk bezoek te ontvangen omdat na dinsdag de ademhaling op gang moet
komen en dit zeker gepaard zal gaan met de nodige benauwdheid en hoe meer
activiteit hoe zwaarder het wordt voor jou.
Nou we gaan er voor en we snakken er naar om naar jou toe te gaan.
Nou we gaan er voor en we snakken er naar om naar jou toe te gaan.
Je zusje is lekker
aan het spelen in de huiskamer van het R.Mc.D. huis en gaat in de namiddag een
kusje brengen.
Om 15.30 uur
mochten we eindelijk bij je. Je lag lekker te slapen en op een gegeven
moment zagen we jouw ogen knipperen. Ja hoor je deed ze open en gaf enig
reactie. Je had wat pijn en hebt hiervoor medicatie gekregen. Ook
antibiotica. Verder heb je nog extra zuurstof voor de beademing en glucose.
Nog geen sonde-voeding maar die wordt morgen opgestart. Als de beademing goed
loopt gaan we het langzaam afbouwen zodat je door eigen ademhaling de
machine aanstuurt en als dat goed loopt gaat de zuurstof eraf en zal je door de
tube ademhalen.
Je wil ook al
snel weer jouw duim in je mond stoppen maar dat mag alleen maar in ons
bijzijn. Als we weg gaan moeten we jouw helaas vastbinden omdat we bang zijn
dat je de tube eruit zal trekken.
Je had wat
moeite met afscheid nemen maar de verpleegster heeft jouw gelukkig kunnen
geruststellen. Als alternatief voor het duimen heb jij nu een speen en dat
accepteer je goed.
Vanavond nog
even terug geweest maar je wilde zoveel vragen en weten dat we het maar heel
kort hebben gehouden want rust en zo weinig mogelijk activiteiten zijn op dit
moment het belangrijkste. Eerst herstellen.
Helaas is het
filmen niet gelukt. Er was een Hongaarse narcotiseur die hier erg boos om werd
dus konden ze niet filmen op de OK. Alleen tijdens het toedienen van de narcose
is er gefilmd en daarna een klein stukje op de IC.
10 juni 2006
Vanmorgen om
06.30 uur ging de telefoon, jij was erg verdrietig of één van ons kon komen.
Nog voor papa uitgesproken was, had ik me al half aangekleed en ging gauw naar
het ziekenhuis.
Je was erg onrustig
en verdrietig. Door de medicijnen ben je erg verward en als je
wakker bent denk je dat het al dinsdag is. Dit komt omdat wij dachten dat je 4
dagen in volledige slaap werd gehouden en dit als dusdanig ook aan jouw hebben
uitgelegd. Maar dat is dus niet zo en daardoor ben je vaak wel wakker, alleen ben je alles vergeten wat voorafgaand is gebeurd. Dus iedere keer vraag je of de
operatie is gelukt en wanneer de tube er nu uit gaat. Als je dan hoort dat het
pas zaterdag is, word je boos en opstandig.
Afgelopen nacht
is wel de beademing eraf gehaald en nu ademt je via de tube helemaal zelf met
alleen een klein pufje zuurstof erop. Super natuurlijk.
De afdeling
waarop jij lag was de beademings afdeling van de IC en dus een hele zware
afdeling die ook heel druk en onrustig was. Daardoor was je de hele morgen
wakker en erg opstandig door alle geluiden en hectiek om jouw heen.
Begin van de
middag ben je in een diepe slaap gevallen en heb je zo’n 2 uur geslapen.
Daarna is de sondevoeding erop gegaan en om 4 uur ben je overgeplaatst naar de
IC pediatrie/ unit II dit is de afdeling zonder beademing. Hier is het een stuk
rustiger, 4 bedden i.p.v. 7, een stuk lichter en een super broeder die jou
helemaal begrijpt.
Vanavond alleen
overgegeven nadat je medicijnen via de sonde had binnen gekregen, dus dat
werd voor pap en de broeder verschonen en pyjama verschonen, maar daarna ben je
weer diep in slaap gevallen. Je vindt het erg saai op de IC, maar je bent er ook
niet voor de gezelligheid. De medicijnen zijn wel wat afgebouwd en ben je iets
helderder als we met jou praten. Je gaf duidelijk aan dat het goed was als ik
om 20.00 uur wegging als ik maar wel de volgende morgen om 07.30 uur terug ben.
Nou dat heb ik natuurlijk beloofd en straks nog even bellen of alles goed gaat.
Ze doet het super en alles gaat volgens planning, alleen
niet volgens jouw planning die dacht met de broeder een deal te maken dat
de tube er over 2 dagen uit mag, maar helaas je moet echt tot dinsdag wachten.
11 juni 2006
Je had goed
geslapen afgelopen nacht.
Vanmorgen om
07.20 uur was ik bij je. Je had wat last van spierpijn maar verder geen pijn.
Je vroeg aan me
hoe het gebeurd was dat je hier lag. Ik heb jou uitgelegd dat jij nu geen
ongeluk had gehad maar dat jouw canule eruit is gehaald en toen wist je het
weer. Zo zie je maar, nog erg verward door de medicijnen. Je valt veel in
slaap, gelukkig maar, en als je wakker bent vraag je iedere keer hoe lang het
nog duurt. Wordt boos als de dag nou nog niet om is maar dat is maar van
korte duur. De voeding is iets versneld qua doorloop tijd. De medicijnen zijn
verlaagt en de katheter is eruit gehaald. De zuurstof is ook verlaagd
dus nog heel even en je ademt de gewone lucht in zonder extra zuurstof.
Vanavond had je
nog niet geplast en als dat om 24.00 uur nog niet zo is, gaan ze een echo maken
of de plas überhaupt wel in jouw blaas is, hopelijk heb je dan al geplast.
Verder zijn in de middag oma & papa voornamelijk bij jou geweest want ik
ben in de hitte met jouw zusje naar de dierentuin geweest. Dit had ik beloofd en
belofte maakt schuld. De dieren waren niet echt actief. Om een uur of 4 was ik
weer terug in het ziekenhuis en was jij wel weer blij dat ik er was.
Nou nog 1,5 dag
en dan gaan we op naar de scopie en hopelijk voor jou is de tube er dan uit,
maar dan komt de spanning of het ademhalen goed gaat.
Duimen maar.
12 juni 2006
Gisteren avond
om 20.40 uur ging de telefoon, Jij was erg over je toeren of ik wilde komen
want er zou ook een nieuwe katheter worden geplaatst. Natuurlijk meteen
opgestaan en naar het Sophia gelopen wat toch zo’n 10 zenuwslopende minuten
duurt. Daar aangekomen was je heel erg aan het huilen. Aardig kunnen troosten
en toen kwam de dokter voor een nieuwe katheher. Net op het moment dat ze wilde
beginnen begon jij te spugen. Helemaal niet leuk dus. Een heel gevecht om de
boel te verschonen en toen was jij al aardig uitgeteld. Daarna kwam al snel de
arts om de katheter in te brengen en er kwam 650 ml uit de blaas. Wat een
opluchting. Toen was het snel slapen want je was bekaf.
Vanmorgen om
07.30 was ik weer bij jou.
Je had ’s
nachts nog een nieuw infuus gekregen en ze hadden je 5x moeten prikken
voordat hij er goed in zat, de anesthesist was zelfs uit z’n bed gebeld, maar
ja daar zijn ze voor.
Om 08.00 uur
kwam de dokter langs en hij was tevreden, het spugen is niet erg voor de
luchtpijp dus dat was ook wel weer een opluchting.
Om 12.00 uur
werd de medicatie verlaagd en de zuurstof er helemaal afgehaald en
dat gaat nog steeds goed.
Verder was het
vandaag redelijk rustig en heb je gelukkig veel geslapen. Je werd wel iedere
keer erg crocky wakker en was daarna erg opstandig. Je bent de tube zat en het
tijdsbesef is totaal weg. Als je wakker wordt denk je meteen dat het i.p.v.
een uur later een dag later is. En natuurlijk nog steeds proberen of de tube er
vandaag nog uit mag, maar dat gaat natuurlijk niet.
Om 19.45 uur
weggegaan uit het ziekenhuis en om 22.00 uur nog even gebeld. Alles gaat goed
en gelukkig nog steeds niet gespuugd.
Je ademhaling
was na de verlaging van de medicatie ook een stuk minder trillerig en rustiger.
De planning
voor morgen is dat je om ongeveer 15.00 uur de scopie krijgt en dat je terugkomt
zonder tube en zonder medicatie. De andere medicatie wordt ook waarschijnlijk snel
stopgezet zodat de ademhaling goed op gang komt.
De komende
dagen krijgt je ook anti zwellings-middel om te voorkomen dat je benauwd wordt.
Dan blijf je nog een paar dagen op de IC zodat ze alles goed in de gaten kunnen
houden.
13 juni 2006
Gisteren om
22.30 uur ging de telefoon, je was over je toeren of ik wilde komen want
ze kwamen er niet meer uit met jou. Snel daar naar toe gegaan want ik zat niet
weer te wachten op een spuug ritueel. Maar je was enorm verdrietig en bang dat
ze dood zou gaan. Het zelfde verhaal had ik donderdag natuurlijk ook voor de OK
dus ik heb je weer op de zelfde manier gerust kunnen stellen dat het nog lang
niet jouw tijd is en daar werd je een stuk rustiger van. Ik ging naast je zitten
in de hoop dat je nu toch snel ging slapen maar nee de medicatie begon te
werken en er kwam een luier vol, en stinken. Gauw verschonen wat niet
gemakkelijk is een kind van 9, bijna 10. Weer naast jouw zitten want je bent wel
moe. Weer een luier vol, op herhaling dus. Weer naast je zitten en nog een
keer een luier vol.
Inmiddels had
de verpleegster de arts gesproken en je mocht van haar wat extra medicatie
dus dat kreeg je snel. Je viel als een blok in slaap. Van de verpleegster mocht
ik niet meer over straat om 02.00 uur ’s nachts dus ik ging oma bellen. Oma nam
niet op na 3x proberen. Jij lag zo vast te slapen dus ik ben toch maar zonder
tas met alleen mijn mobiel en sleutels
vertrokken naar het R.Mc.D. huis. Daar veilig aangekomen en om 02.30 uur
lag ik er eindelijk in.
Om 06.15 uur
ging de telefoon en jij wilde me graag even horen, dat werkte en ik ben me
rustig aan gaan kleden en even bijkomen met een bak koffie. Om 07.30 uur was ik
op zaal. Je bent erg nerveus. We hebben je lekker gewassen en je bed
verschoond en meteen jouw OK jasje aangetrokken. Daarna heb je nog lekker
geslapen en was je verder redelijke rustig vandaag.
De planning was
15.00 uur OK maar om 14.00 uur mochten we al. Gelukkig nog een kus van papa,
oma B & oma A en mama ging mee de OK op voor de anesthesie. Je
sliep heel rustig in en gaf je helemaal over. Na ongeveer een half uur mochten
we terug naar zaal en daar was Robin je al, zonder tube.
Even een raar
gezicht met zuurstof ballon en zo’n gekke spreider in je mond, maar al gauw
werd je wakker en kreeg je de anti zwellings middelen via de spray. Dit werkte
goed en je begon goed te hoesten.
Even later werd
je misselijk en spuugde een hoop gal en slijm uit maar daarna ging je opknappen
heen en wilde je graag een ijsje, echt weer iets voor jou.
Nou om ca.
17.00 uur mocht ze 2 ijsblokjes opzuigen en toen die op waren zei je, mag ik dan
nu mijn ijsje. Om 18.00 uur een raketje gegeten, wat een genot en om 19.15 uur
vroeg je of je alvast haar 20.00 uur ijsje mocht zodat je kon gaan slapen. Stel
je voor dat je dat ijsje mist.
Daarna ben je
als een blok in slaap gevallen met eindelijk je duim weer in haar mond. De saturatie
was wel iets laag, 90, maar daalde niet verder. Om 21.30 uur gebeld en hij was
nog steeds ca. 90 à 92 en de dokter vond dat je er goed uitzag. Voor de
zekerheid werd er wat bloed gecontroleerd maar ik verwacht zelf geen
bijzonderheden.
De dokter was
tevreden en het is de komende 24 uur afwachten hoe het gaat en dan is het
opknappen heen als het goed is.
Woensdag 14 juni 2006
Goeie nacht
gehad.Je was
vanmorgen pas om 8.30 uur wakker.
Ik kwam de
dokter nog tegen in de gang en hij was erg tevreden.
Vannacht hebben
ze jouw bloed nog gecontroleerd en alles was goed. Ook de saturatie gaat
perfect. Het lag enigszins aan de lig houding en een slijmpropje.
Vanmorgen zat
er nog 2.0 extra zuurstof op het neusje en nu nog maar 0,65 en de saturatie
staat op 100. De katheter is er vanmorgen uitgegaan en inmiddels gaat het
plassen en poepen op de po stoel goed. Alle medicijnen zijn eraf gehaald. Jij
wilde meteen in de rolstoel en het liefst bezoek en van alles en nog wat doen
maar je was nog erg wapperig en keek nog duffig uit je ogen. De eerste keer
naast je bed staan stond je ook echt te wiebelen en ook het zitten in een stoel
was al vermoeiend.
Een lekker
bakje vla met yoghurt ging er vanmorgen al in. Daarna viel ze om 12.00 uur als
een blok in slaap tot 14.00 uur.
Het was tijd om
te verhuizen naar de kinderafdeling chirurgie noord, super natuurlijk. We
hebben een kamer alleen, een box, zodat we alles nog rustig aan kunnen doen.
Jij wil wel sneller maar je merkt ook dat je nog erg wiebelig bent.
Ondertussen eet
je alles al weer en het infuus is er ook uitgegaan want die was verstopt. Als
alles goed gaat mag de sonde er morgen ook uit, er loopt nu tenslotte al 1,5
dag niets meer doorheen.
Ook is morgen
de zuurstof helemaal afgebouwd dus dan ben je los van medische zorg qua
apparatuur. Dat is het nog stap voor stap opknappen want ook de conditie heeft
een aardige klap gehad. Hopelijk gaat alles zo positief door en zijn we gauw
thuis.
Vanaf zaterdag,
er vanuit gaan dat alles goed door blijft gaan, willen we eventueel wat bezoek
ontvangen. We hebben nu een laptop met e-mail aan jouw bed dus ik kan
regelmatig controleren op mailtjes.
Donderdag 15 juni 2006
Het lijkt wel
een intercity trein.
Gisteravond is
de zuurstof eraf gegaan en het infuus eruit gehaald en de sonde. Het eten en
drinken gaat heel goed. Tijdens het slapen stond de saturatie op 99-100 dus
perfect. Het was wel even huilen omdat je graag wil dat je moeder bij jouw slaapt maar nu is het doorzetten want de navelstreng is weer doorgeknipt.
Het slapen is
ook best goed gegaan, om 23.00 uur had je even gehuild maar je was al gauw
getroost.
Vanmorgen is de
dokter langs geweest en Robin heeft hem meteen gevraagd wanneer ze naar huis
toe mag. De dokter moest wel even lachen en vertelde dat de snelste na 7 dagen
naar huis toe was. Dat betekend dat ze morgen naar huis toe zou mogen. Maar
daar heb ik een stokje voor gestoken want dat vind ik veel te snel, tenslotte
is de tube er pas 1,5 dag uit en ik heb liever iets meer zekerheid dat het
allemaal goed gaat en wat is nu 3 dagen. Jij vond dit niet echt leuk maar je
begrijpt het wel. De dokter was verder erg tevreden en ook de ademhaling gaat
heel goed. Ook jouw stem gaat al heel goed. De saturatie hoeft er nu alleen nog
’s nachts op.Daarna zijn we
in bad gegaan en lekker je haar gewassen.
De webcam en de
koptelefoon geïnstalleerd dus nu kunnen we chatten met beeld en geluid erbij.
Dat hebben we vandaag met papa al uitgeprobeerd. Dit vond je erg leuk.
We hebben ook
de pleisters van het litteken afgehaald en het ziet er heel mooi uit.
Nog even gechat
met je neefje & tante en gewandeld op de gang.
’s Middags werd
toch duidelijk dat er nog een herstel nodig is want je kreeg kramp in je
kuiten van het lopen dus dan zie je dat je heel wat lijkt maar dat het toch
weer een aanslag op de conditie is geweest.
Nog een
vaderdag cadeau gemaakt (stropdas met foto erop) bij Sophia TV wat wij via de
televisie konden volgen en daarna rustig aangedaan.
Geknutseld met
oma op de kamer en lekker even TV gekeken en een hoop fruit erin gestopt.
Vrijdag 16 juni 2006
Vanmorgen kwam
de dokter langs en hij vertelde dat je “medisch gezond” bent en dat je wat hem
betreft naar huis mag. Hij weet ook dat ik daar moeite mee heb maar we mogen
het zelf bepalen. Even overleg gepleegd met papa en toch besloten dat we naar
huis toe komen.
Daarna alle spullen ingepakt en alvast in de auto gelegd. Om 10.30 uur naar het Ronald
Mc. Donald huis gegaan en daar de boel ingepakt en schoongemaakt. Uiteindelijk
waren we om 13.30 uur zover om te vertrekken.
Na een rit van
1,5 uur met 4 korte files waren we thuis
en daar had papa de hele boel versierd met welkom thuis. Dat was een
verrassing. Oma B was er nog en heeft nog een gebakje meegegeten en is
toen ook huiswaarts vertrokken.
Alle canule
apparaten waren naar beneden verhuisd.
Gôh dat was wel even wennen. Je
ademhaling is nog wel hoorbaar, dit kan ook blijvend zijn, en daardoor krijgt een ander
het idee dat je benauwd bent. Maar na een controle door m’n hand op haar buik te
houden en naar haar te kijken is het weer oké. Tenslotte moet we ook jou
vertrouwen en de dokter heeft gezegd dat als je benauwd wordt het toch wel een
dag of 3 duurt voordat je “echt” benauwd bent, dus dan zijn wij allang al weer in
het ziekenhuis.
Het is wel raar
hoor van 24 uurs medische zorg naar “gewone zorg”.
Ik heb je nog wel
even wakker gemaakt omdat ik een slijmpropje hoorde en dat geluid erbij maakte
me wel onrustig en kreeg daar ik het benauwd van.
Verder heb je
natuurlijk heerlijk liggen slapen weer in je eigen bed.
Zaterdag 24 juni 2006
Inmiddels zijn
we weer ruim een week thuis.
Een week van
wennen, vertrouwen krijgen en proberen weer een ritme te krijgen.
Ook een week
van nog veel bezoek. Vorig weekend kwam jouw vrienden, buren en nog een ander vriendinnetje op zaterdag langs en zondag nog kennissen, de buren en de meester. Ook
hebben we lekker gebarbecued en overdag heb je al in het zwembadje voor de deur
gespeeld. Nog wel even voorzichtig want er zaten nog wat hechtingen in.
Maandag kwamen
je tante & oom en de bijles ju.
Verder zijn we
iedere dag een wandelingetje met de hond gemaakt en woensdag hebben we
voor het eerst gefietst naar de huisarts. Dit was nog wel even zweten.
Via de huisarts
hebben we gel gehaald voor je litteken en een verwijzing om je urine te
controleren omdat ik dat graag wel. Je hebt namelijk een onderhouds dosis
meegekregen van antibiotica die kristalvorming kan veroorzaken. Ook heb je iets
gehad tegen maagzuur.
Dit moet je
voorlopig slikken, zeker tot het telefonisch onderhoud met de dokter en dan
moet ik dat even navragen.
Donderdag
middag ben je even in de klas geweest om je rapport op te halen, die er heel
mooi uitzag trouwens. Je had goed je best gedaan en was dankzij wat les
aanpassingen zelfs iets vooruit gegaan.
Vrijdag zijn we
naar oma geweest omdat die jarig was. De
klas ging op schoolreis en dat vond ik nog een beetje teveel van het goede. Van
je tante kreeg je nog een armband voor bij het bedeltje, dus je was weer verwend.
En vandaag was
helemaal top. We zouden eerst met mooi weer naar het strand gaan maar dat was
te twijfelachtig. Dus zijn we vanmiddag met z’n alle naar de blauwe poort
gegaan in het Twiske. Hier was ondiep water tot maximaal 1.20 meter. De
temperatuur was lekker dus je hebt heerlijk in het water gespeeld en
voorzichtig aan geprobeerd te zwemmen en dit ging heel goed. Dit is natuurlijk
de overwinning na 1,5 jaar.
Nou a.s.
vrijdag gaan we nog zwemmen in het Waterland Ziekenhuis maar dat is eigenlijk
niet meer nodig maar ik laat hem wel staan want het is natuurlijk wel heel
lekker even.
A.s. woensdag
belt de dokter.
Maandag ga je
voor het eerst weer een uurtje naar school, alleen het bijles uurtje van juf
Judith en ik denk dat we dan de rest van de week de ochtenden gaan proberen.
We hebben ook
voor je verjaardag een barbecue en bedank feestje georganiseerd voor de familie
en vrienden en als kinderfeestje een klein zaaltje voor een disco feest met de
klas omdat die jou ook wel heel goed gesteund hebben het afgelopen jaar. Dan
kunnen we het medische boek sluiten en dan is het nog afwachten wat 5 juli de
uitslag is van het NPO. Dan kan je volgend schooljaar goed starten met een goed
lesplan en aanpak en hopelijk zonder verdere medische zorg.Als de canule
er het komende jaar uit blijft is hij er levenslang uit, nou daar gaan we dan
maar vanuit.
Woensdag 28 juni 2006
Je bent alweer
3 ochtenden naar school geweest en je hebt zelfs gisteren helemaal mee gegymd.
Daarna nog naar het stadje gefietst om een badpak te kopen zodat je vrijdag kan gaan zwemmen in het Waterlandziekenhuis. Je bent al twee dagen na
school met vriendinnen de hort op in een speeltuintje verderop in de wijk dus
je pakt je vrijheid goed op. Zelf heb je nog niet zo goed het verschil in de
gaten maar wij zien toch duidelijk dat je er nu goed op vooruit gaat.
Voor je
verjaardag hebben we a.s. zaterdag een barbecue georganiseerd voor familie en
vrienden die ons en jou hebben gesteund de afgelopen 1,5 jaar en voor de klas
hebben we een kinderdisco geregeld want ook die hebben jou super opgevangen. Op
deze manier hopen we ook het medische gedeelte van jou letsel op een mooie
manier te kunnen afsluiten zodat we enigszins weer een “normaal” leven kunnen
oppakken. Volgende week horen we ook de uitslag van het NPO en dan kun je
volgend schooljaar zonder canule en een goed schooladvies een mooie start
maken. Wij weten dat we met het hersenletsel zullen moeten leren leven en dat
moeten we jaar voor jaar bekijken hoe dat gaat en welke stappen we daarin
moeten nemen. Maar dat het nu met dit medische verhaal zo goed gaat, daarover
op dit moment geen klagen.
Vanmiddag met
de dokter gesproken en te horen gekregen dat je nog wel wat rustig aan moet
doen, dus niet je longen uit je lijf sporten maar speelsgewijs bezig zijn en
lekker zwemmen mag. De anti-biotica moeten we opmaken tot half juli. Hij gaf
ook aan dat de ademhaling hoorbaar kan blijven maar dat dit ook weg kan gaan.
Verder kunnen we de apparaten terugsturen. Ook zal hij een
brief sturen die je in je tas kan stoppen waarop precies zal staan wat er met
jou aan de hand is.
We hoeven in september pas langs te komen bij hem.
We hoeven in september pas langs te komen bij hem.