donderdag 24 februari 2005

Wel opereren of toch niet, een vreselijke baal dag

Een rotnacht hebben we gehad. Om het uur een nieuwe vulling voor je infuus en dan nog dat stoom apparaat wat pruttelt. Hopelijk wordt je gauw geholpen. De zuster komt vertellen dat je antibiotica, die gister zo’n pijn deed in je infuus, nu met een drankje ingenomen mag worden, dit doe je weer goed.

Je mag niets eten of drinken want je moet nuchter zijn voor de OK. De dokter van de ic komt langs samen met de KNO, ze zullen kijken of het vandaag nog gaat lukken maar er is geen plaats op dit moment op de ic voor de nabehandeling. Ze vinden je ook minder benauwd op dit moment, dat vind ik ook en ik heb vannacht voor het eerst ook geen kikker gehoord in je keel. Afwachten dus maar weer. 

Om 10.30 uur komt opnieuw tijdens het gesprek met de anesthesist de KNO arts binnen om met zekerheid te zeggen dat het vandaag niet lukt. Balen. Wel legt ze uit dat als het een korstje is ze daarmee bedoelt dat het aangekoekt slijm is. Dat geeft mama wel wat meer hoop omdat het past in het hele plaatje dat ik je de laatst tijd zo slecht vind ophoesten en jij hebt net als mama altijd erg taai slijm en snot. Hopelijk zorgt dit voor de vernauwing want dan hoef je geen nieuwe canule. Ook vertelt ze dat het litteken in de luchtpijp verticaal is en niet horizontaal zoals gister eerst gedacht want dat zou ook minder goed zijn. Nou afwachten maar weer. De anesthesist beloofd dat je narcose krijgt via het infuus, dus geen kapje waar je zo bang voor bent, en mama mag met je mee naar binnen.  

Dan komt ondertussen de pedagogisch medewerkster ook binnen en je mag even met haar mee naar de snoezelkamer. Daarna ben je toch weer erg benauwd en we besluiten dat je de rest van de dag toch in bed moet blijven en rustig moet doen. Van rusten komt niks, je bent te onrustig. 

’s Middags komt de ergotheropeute nog langs en de fysio dat vind je wel een aangename verrassing, maar verder ben je erg dwars en verveel je je heel erg. Je houdt mama aardig bezig. 

’s Avonds saté met brood gehaald voor je want de groente wordt natuurlijk niks. Na het eten ben je erg verdrietig en vertel je dat je bang bent voor de canule en ook dat je jouw zusje en papa zo mist. Je hebt het erg moeilijk en dat is ook begrijpelijk, je doet alles zo goed en gaat zo fantastisch vooruit en dan gebeurd dit het is gewoon oneerlijk. Samen huilen we en bellen nog even naar huis. Mama vertelt het probleem aan de dokter en dat het toch wel wenselijk is dat je morgen geholpen wordt omdat deze spanning ondragelijk is voor je.

Jouw nog een verhaaltje uit Robin en knor vertelt en toen ben je gelukkig rustig in slaap gevallen en is mama dit verhaal weer aan het opschrijven.


Je ben echt een super kanjer en ik hoop dat je morgen geholpen wordt en dat het positief uitpakt want dat verdien je – dikke dikke kus.

woensdag 23 februari 2005

Benauwd terug in het Emma Kinderziekenhuis,

Een week geleden dat mama heeft geschreven. Het ging zo goed. Je had het naar je zin in de Trappenberg. Je sliep goed en je revalidatie ging ook heel goed. Vanaf afgelopen vrijdag ging je rolstoel zelfs weer de kelder in want binnenshuis kan je alles lopen zelfs de trap op. Ook heb je voor mama al een briefje geschreven met rechts en aan elkaar. Maandag hadden we gehoord dat je a.s. zondag ook een dag en een nacht naar huis zou mogen. 

Afgelopen zondag was jouw vriendinnetje geweest met haar moeder en dat ging heel goed, je had het echt naar je zin. 

En toen ging vanmorgen de telefoon, de Trappenberg had het AMC gebeld omdat je zo benauwd was geweest en ze gingen nu meteen onderweg. Jij ging met de dokter en mama reed rechtstreeks naar het AMC op naar de KNO arts. 

Na ruim een uur wachten en een broodje verder waren we eindelijk aan de beurt. Ze ging je helemaal bekijken en zelfs weer een scopie. De dokter vertrouwde het niet en haalt de andere KNO Arts erbij – nog een scopie. Wat ben je toch knap, geen traantje laat je. In overleg wordt besloten dat je moet blijven en dat ze beginnen met antibiotica en er wordt een infuus aangebracht omdat er een CT scan gemaakt wordt. 

Na het aanbrengen van het infuus op de kinderafdeling weer naar beneden voor de CT scan met contrast vloeistof. Toen weer naar boven en daar was inmiddels een vriending van mama aangekomen met jouw kleren en spullen. 

Even later kwam de KNO arts vertellen dat je weer geopereerd moet worden omdat er een vernauwing in je luchtpijp zit die wordt veroorzaakt door of een korstje die ze kunnen wegkrabben of door littekenweefsel en in dat geval kunnen ze het wegsnijden maar moet er weer een canule geplaatst worden. Vanaf nu moet je zo rustig mogelijk blijven, stomen en krijg je prednison tegen de zwelling en antibiotica om te zorgen dat er geen ergere ontsteking komt want je bent al verkouden.

Potverdorie waarom nu weer, het ging zo goed, je doet alles zo goed, dit verdien je niet. Verdriet allemaal hebben we verdriet. ’s Avonds heb je pijn van je infuus, er wordt een nieuw infuus geprikt, dit keer rechts, dat lukt niet, nogmaals links proberen dit lukt wel. 

Wat doe je dit toch ook weer goed en wat ben je een kanjer. Samen gaan we slapen in de box – kamer 231 afdeling H8Noord.


woensdag 16 februari 2005

Foto's van het ziekenhuis gekeken

Vanmorgen de foto’s laten zien van het ziekenhuis, dit vond je toch wel gek om te zien en raar dat je dit niet gemerkt hebt. 

Nog even een foto van jou en je vriendinnetje van de Trappenberg gemaakt die we later in je vriendenboekje kunnen plakken. 

Nu ben je lekker aan het eten en mama gelooft er wel in dat het allemaal goed komt hier want straks ga ik weer weg en moet je het zelf doen. Maar jij hebt aardig je draai gevonden hier.


Super super super kanjer.

dinsdag 15 februari 2005

Eerste therapieën van de revalidatie

Je was 2 keer wakker geweest maar bent toch weer lekker in slaap gevallen. Zelf gaf je al aan dat je een stuk beter had geslapen als in het ziekenhuis, een goed teken. Nog even gelezen terwijl mama zich heeft aangekleed. Daarna werd jij wakker gemaakt door de verpleegkundige maar je was al wakker en je was je zelfs al aan het aankleden en dat gaat al heel goed. Na het ontbijt kwam de logopediste en dat ging al weer heel goed.

In de ochtend in de huiskamer bezig geweest en tussendoor een verplicht rust ½ uurtje. Post van je vriendinnetje kwam binnen en samen je bezoek door gesproken voor het weekend. Nog wel even rustig aan al wil je zelf al veel meer. Daarna nog een spelletje gedaan in de huiskamer en met de ergo therapeut. Je doet het super en hebt al aangegeven dat je het hier wel leuk vind, nou dat is helemaal goed.

Na het eten, lasagne dat vond je lekkerder als thuis, een half uurtje fysio. Daar hebben we ook aangegeven dat traplopen een belangrijk onderdeel is van het naar huis komen. Aan het eind nog even geoefend op een 6 treden trapje en dat ging heel goed. Tijd om een uurtje te rusten en voor mama tijd voor een boswandeling.


Na het rusten tot 14.30 uur was je zelf naar de woonkamer gegaan en heb je lekker geknutseld en geverfd. Nog even TV gekeken en een half uurtje rusten en toen was het alweer tijd voor de avond broodmaaltijd. Nu ben je op pad en ik denk dat je bij een meisje bent die ook daar revalideert. Inderdaad daar was je want je kwam net je Diddl map ophalen om te ruilen. Jammer dat zij vrijdag naar huis gaat. Voor haar natuurlijk leuk maar voor jou jammer. 

Nog even lekker gedoucht en 10 minuten in de huiskamer en toen lekker naar bed, dat ging wel met tegensputteren maar dat klinkt bekend. Een verhaaltje van Robin en knor en dan lekker slapen. Mama heeft haar bed al naar binnen geschoven maar heeft je beloofd later te komen want 20.30 uur is wel erg vroeg voor mij. Je bent lekker gaan slapen alleen had je weer een muis in je keel waardoor het lijkt dat je heel moeilijk ademt. Dit had ik in het ziekenhuis ook al aan diverse mensen gemeld maar daar maakte ze zich er niet zo druk om. Mama denkt dat het komt omdat je aan het eind van de dag te vermoeid bent om het slijm op te hoesten. Je wordt ook rond 12 uur wakker en gaat dan hoesten, als mama je bed iets schuin omhoog zet ga je weer rustig verder slapen tot kwart over zes voor een plas en daarna nog een poepie. Nog even tutten in bed en dan opstaan.

maandag 14 februari 2005

Verhuizing van EMMA / AMC naar de Trappenberg

Na een nacht met z’n drieën in het AMC en een gedeeld ontbijt hebben we afscheid genomen van de afdeling en de ic. De kofferbak vol met spullen en met eigen auto naar Huizen – de Trappenberg.

We werden ontvangen in je eigen kamer nr. 16 op de kinderafdeling. Nadat we wat gedronken hadden kregen we een rondleiding langs de verschillende therapie afdelingen en natuurlijk het zwembad. Het liefst wilde je gelijk al zwemmen. Al gauw kwam de ergo therapeut langs om een eigen rolstoel voor jou te verzorgen. Een groen met paarse, maar hopelijk zal je hem niet lang meer nodig hebben. Daarna ging je eten in de huiskamer en zijn papa en mama in het restaurant gaan eten. Daar kwamen bij mama al de eerste tranen, het besef dat ik je nu los moet laten en weer terug moet naar huis zonder jou. Moeilijk – heel moeilijk.

Na het eten kwam de logopediste langs en weer kwamen die tranen. Daarna de arts en hebben we alle gegevens doorgenomen vanuit het ziekenhuis. Ze zien dat je al een stuk verder bent dan wat zij hadden verwacht. Mama heeft gelijk het verzoek ingediend voor het weekend thuis en eventueel indien mogelijk dagtherapie zodat je zo snel mogelijk ’s avonds weer thuis slaapt. 

Daarna ben je gaan schilderen in de woonkamer en heb je zelfs je naam geschreven met rechts. De revalidatie arts kwam nog even langs en heeft eigenlijk al verteld dat je het eerste weekend nog niet naar huis mag. Mama blijft nog hopen op een klein kansje. Hoop daar leven we op al de afgelopen maand en we leggen de tree iedere keer een stukje hoger. Als laatste kwam de orthopedagogie langs die met jou de uiteindelijke terugkeer naar school gaat nastreven en de eventuele psychologische problemen bepraat met jou en met papa en mama. Weer tranen. Maar je laat weer een hoop wilskracht zien – wat ben je toch een kanjer.

Je ging lekker brood eten met ei dus dat was wel naar je mondje. Papa zei je gedag en mama blijft nog 2 nachtjes. Ik geloof toch echt dat ik er meer moeite mee heb dan jij want je zit nu ook alweer achter de computer terwijl ik alweer een traantje wegpink.

Daarna ben je zelf gaan douchen met toezicht van mama en dat ging heel goed. Je had ook nog getekend in de huiskamer en toen viel het mama op dat je de fijne dingen met links deed en de grovere met rechts, toch heel wonderlijk hoe je ermee omgaat. Na de douche lekker naar bed, zelf je tanden gepoetst. Nog een verhaaltje en lekker slapen. Mama dacht nog een boekje te lezen bij je maar dat werkte niet dus hebben we al gauw het licht uitgedaan. 

Welterusten engeltje.

In de Trappenberg gaan ze ook een dagboek bijhouden voor je.

zondag 13 februari 2005

Laatste dag van 1 maand ziekenhuis

Terwijl ik dit begin te schrijven heb ik nu een heel raar gevoel. Alles is ingepakt en de kamer in het R.mc.D. huis is leeg en opgeruimd. Jij bent met papa en jouw zusje naar de film “Polar Expres” in de bioscoop en mama staat hier stand-by om het bezoek op te vangen.


Vanmorgen lekker in bad geweest en we ontdekken dat je steeds meer van je eigen karakter terug krijgt. Het overdreven vrolijke is weg, aan de ene kant jammer, maar dit is beter want je emotie’s tonen is ook belangrijk. Je wilskracht om beter te worden is enorm en daar ben ik heel trots op. Je hebt vannacht ook goed geslapen alleen – perfect. 

We zijn ook nog in de snoezelkamer geweest en daar liep je zo het trappetje op. Een lol dat je had daar. Nog even geknutseld in de speelkamer en toen uitrusten. Je was niet moe zei je maar toen ik om bijna 14.30 uur terugkwam lag je heerlijk te slapen. Mama had de laatste was gedraaid inclusief je tut, dus alles is klaar voor vertrek morgen.

Jouw tante, oom en nichtje kwamen op bezoek in de bioscoop en daarna zijn we met z’n alle naar beneden gegaan om een ijsje te eten. Je had nog een boekje gekregen van de “glitterclub”. Even later kwamen je andere tante met nichtje en neefje ook nog en kreeg je van een hele mooie lichtbol met dolfijn en jouw neefje had een knuffeltje voor je gekocht. Samen met hun rondgereden in de hal en biefstuk met patat gegeten en toen lekker in bed. 

Met z’n alle nog even bij je gezeten en toen jouw tante met nichtje en neefje wegging is mama naar het R.mc.D. huis gegaan om koffie te drinken en uit te checken, precies 4 weken heb ik hier geslapen. Raar 4 weken niet thuis geweest, alleen maar heen en weer tussen AMC en R.mc.D. huis. Toch ook een goed gevoel om zo dichtbij jou te zijn geweest en altijd in de buurt als er wat zou gebeuren. Maar dit hoofdstuk kunnen we nu ook sluiten. 

Papa en mama logeren vannacht bij jou op de afdeling H8 kamer 221. Je bent fantastisch. Welterusten kanjer, morgen een nieuwe stap op weg naar huis.


zaterdag 12 februari 2005

Los lopen en een zaterdag bezig zijn in het EMMA

Om kwart voor zeven was je echt wakker en ben je lekker TV gaan kijken in bed. Mama is zich gaan aankleden en daarna was het tijd voor een bakkie koffie. 

Je loopt nu los naar de WC, wat een wilskracht – super. Daarna lekker in bad geweest met olie terwijl mama je bed verschoonde. Zo langzamerhand is mama bijna een verpleegkundige.

Samen ontbijt gegeten en daarna een bezoekje gebracht aan de ic en natuurlijk aan jouw overbuur jongetje op de ic – hij heeft nog op je schoot gezeten. 

Je kreeg als souvenir nog een fixatie bandje mee waar ze je mee vastbonden omdat je anders je infuus of andere slangetjes eruit trok. 

Daarna bij AH beneden jus d’orange en een kitkat gekocht – nog even een beetje verwennen. Nog lekker in de speelkamer een spelletje gaan spelen en herkende je een meisje van TV, dat meisje was op TV bij een documentaire serie over het Emma kinderziekenhuis, zij heeft een ouderdoms ziekte. 

Ondertussen heeft mama de was gedaan en had ik een lekker broodje kroket voor je meegenomen. Je wilde geen tukje doen want je had ook geen therapie, dus zei ik dat je dan maar even moest rusten en dat ik om 14.00 – 14.30 uur terug zou zijn.

Je bent nog steeds (net als voor het ongeluk) erg bezig met klokkijken. Mama kwam terug met papa, jouw zusje en vrienden van ons met hun kinderen dus dat was heel gezellig in één keer. Je kreeg een fotolijstje en A5 Diddl mapjes. Jouw zusje kreeg een sieraden setje. Wat een verwennerij toch weer. Met z’n alle beneden een ijsje gaan eten toen weer het R.mc.D. huis. Daar heb je in de ballenbak gespeeld en met de barbie’s. Om 16.30 uur was je erg moe en hebben we je lekker naar bed gebracht waar je TV ging kijken. Na het eten was je erg verdrietig en beloofde mama je om later met je te praten als ik had gegeten. 

Jou gerustgesteld en gezegd dat ik ook bij jouw zusje moest slapen en dat papa en mama morgen, als het bed naast jou nog leeg is, samen bij jou komen slapen. Ook mag je morgen een knuffeltje uitzoeken die bij je zal blijven in de Trappenberg als mama naar huis moet. Mama heeft ook beloofd dat als ze het in de Trappenberg goed vinden je zo snel mogelijk thuis mag slapen, anders zorgen we dat je een telefoon zuil krijgt met beeldscherm zodat we samen kunnen bellen en jij ons kan zien.

Je bent daarna lief gaan slapen terwijl mama heeft gewacht tot je sliep. Je moet weten dat ik jou ook het liefst mee naar huis neem want dat willen we allemaal, je bent een grote lieverd en we zijn allemaal super super trots op je – dikke dikke kus.


vrijdag 11 februari 2005

Heimwee en de eerste tranen

Vanmorgen had mama een lekker croissantje voor je meegenomen met verse jus d’orange, dat gaat er altijd wel in. Lekker onder de douche geweest en je haren gewassen, dat frist lekker op. Mama heeft je gister nog verteld wat voor een ongeluk je hebt gehad en jij vertelde mij dat je dacht dat je een auto ongeluk had gehad. Je weet nog heel veel van voor het ongeluk, zelfs nog dat we samen Snoopy hadden ingevlochten. Verder ben je het vergeten, gelukkig maar. Snoopy is nog steeds je lievelings pony.

De neuroloog kwam nog langs en staat versteld van alle geweldige vooruitgangen. Over 4 maanden moeten we weer terugkomen op controle. Met de pedagogisch medewerkster heb je jouw tuintje afgemaakt en toen kwamen jouw tante en oom jouw zusje brengen. Je kreeg nog een Diddl kaart van ze. De fysio heeft ook nog geoefend met je.

Na je middag tukje kwamen de eigenaren van de manage op bezoek en kreeg je een roze dino (ze dacht dat het een paard was, maar haar man wist wel beter). Samen nog een ijsje gegeten, dat was natuurlijk wel weer erg lekker. 

De KNO arts kwam nog langs en je gaasje mag er nu ook af. Over 2 weken mag je op controle komen en nog een paar dagen mag je niet onder water met het wondje. Daarna  had je nog een heel gesprek met jouw zusje over heimwee want zij mist jou wel en jij wil graag naar huis vertelde je. Samen nog de papegaai voor je tuintje gemaakt en nu is hij helemaal af, hij is heel mooi geworden.

Papa kwam met hele mooie schoenen, roze met glitter Geox gympen voor in de Trappenberg.
Lekker vis gegeten. 

Mama heeft je toen verteld dat als je heimwee hebt je dat voortaan ook tegen mama moet vertellen en niet voor je moet houden. Na het eten zou papa je naar bed brengen maar je was erg verdrietig en wilde naar huis, ook wilde je graag dat mama zou komen, dus hebben papa en mama geruild. Samen hebben we even lekker gehuild, is ook wel eens goed, en heeft mama beloofd om om 23.00 uur terug te komen om bij jouw te slapen. Ik heb het bed alvast neergezet, dat had je al zien staan in de badkamer. Toen is mama even teruggegaan naar papa om spullen te halen en om 23.00 uur naast jou in bed gekropen. Je hebt heel goed geslapen, hoewel ik je ademhaling erg zwaar vond, maar dat komt denk ik omdat je heel slecht ophoest aan het eind van de dag.

Ik denk ook dat de heimwee kwam omdat er een jongetje 1 nacht naast je had geslapen en zijn moeder sliep bij hem, dat zet jou denk ik tot nadenken. Hindert niets, ook dit is een goede vooruitgang want we hebben voor het eerst je tranen gezien.


Je bent echt een super kanjer.

donderdag 10 februari 2005

Bezoek uit de Trappenberg

’s Morgens ben je weer met de ergotherapeute naar beneden geweest om bij de ergo in de speelruimte te oefenen, dat vind je erg leuk. 

Ondertussen hadden papa en mama een gesprek met een begeleider uit de Trappenberg. Het stelde mama gerust dat ik de eerste dagen bij je mag slapen en neem me voor om dat 2 nachten te doen want jouw zusje heeft mama ook nodig thuis. Je krijgt daar een slaapkamer alleen, maar verder zal je veel in de woonkamer en natuurlijk in de therapie ruimtes zijn. 

Hij had nog een brief met de aanvraag waarin stond dat je een canule zou hebben en op een aantal commando’s reageert maar verder nog weinig doet. Al gauw werd hem duidelijk dat die brief niet meer klopte en hij keek daar erg van op. 

Ondertussen was jij met de pedagogisch medewerkster bij het theater aan het kijken en is ze daarna nog begonnen met het tuintje die je morgen met haar collega zal afmaken.


Daarna een lekker tukje gedaan want ’s middags moesten we naar de oogarts. Die gaf ons goede moed voor je rechteroog. Het is één zenuw die beschadigd is en die kan nog volledig herstellen, dus daar houden we het maar op. 

Samen hebben we nog een ijsje gegeten en vermoeid ging je terug naar je kamer. Daar kwam een vriendin van mama nog op bezoek en na het avondeten heb je nog 2 zakjes met dropjes gehad en hebben we je naar bed gebracht.

woensdag 9 februari 2005

Bezoek van de hond in het ziekenhuis

Je canule gaatje is nu echt dicht maar er moet nog een gaasje opblijven en hij moet nog iets meer dicht groeien, maar alles gaat goed. 

Jouw tante en mama zijn even met je meegelopen naar de ergo speelruimte en dat vond je heel leuk. Je kroop de trap op naar de glijbaan en het schommelen op de balk ging ook heel goed. Helaas was de pedagogisch medewerkster niet vandaag om het tuintje met je te maken, misschien morgen. Samen zijn we begonnen om je Diddl map in orde te maken.

Na je tukje was jouw oom er om jouw tante op te halen en kreeg je alweer een ijsje. 

Eindelijk daar belde papa die stond beneden bij de ergo klaar met zusje, Oma B en Boomer onze hond. Wat was je blij. Lekker op de grond met Boomer en kusjes geven samen met zusje.

Daarna nog even buiten geweest met Boomer. Voor mama was dit ook wel heel fijn, maar ook een confrontatie met het leven thuis, even slikken en een traantje. Papa had van mijn vriendin nog een leesboekje voor jou meegekregen. Nou je hebt toch alweer heel wat gekregen het wordt bijna een gewoonte.

Gegeten en lekker TV gekeken, gepoept op de WC en toen lekker slapen.

Tot nu toe realiseer je je nog steeds niet wat er gebeurd is en vraag je mama er ook niet naar. Je weet nu dat je een ongeluk hebt gehad en 12 dagen hebt geslapen en nu hard moet oefenen om weer helemaal beter te worden en dat doe je ook vol enthousiasme en lol, dus mama wacht tot je er aan toe bent om het te vertellen wat er nu precies is gebeurd. Jouw lach houd mij op de been, je bent echt een topper.


dinsdag 8 februari 2005

Scopie en de eerste keer naar buiten

Vanmorgen vroeg (9 uur) moesten we bij de KNO arts zijn voor een scopie. De pedagogisch medewerkster ging ook mee. Je mocht het cameraatje even vasthouden en op mama schijnen en zo kon je op de monitor zien wat er gebeurde. De flexibele scopie ging via je neus naar je keel en bij de bocht vond je het even vervelend maar verder deed je het echt perfect. Mama kon alles via de monitor precies volgen en we zagen je speeksel de goede kant opgaan en je stembanden bewegen. Gefeliciteerd alles is goed. Van de pedagogisch medewerkster kreeg je een hele mooi knutseldoos waar je een eigen tuintje mee kan maken omdat je zo goed je best had gedaan.

Snel nog ontbijten en toen kwam de ergotherapeute je alweer halen voor de ergotherapie. Ondertussen was je Spons Bob nog tegengekomen waar je stickers en een sleutelhanger van kreeg. Het lijkt hier af en toe wel één groot kinderfeest maar dat is wel belangrijk naast alle nare onderzoeken en het harde werken in de therapie.

Tijdens het broodje eten hebben we geprobeerd te praten en ja hoor het lukte – super.

’s Middags met opa beneden een ijsje gegeten. Daarna werd je door de ergotherapeute meegenomen naar de speelruimte van de ergo en ben je van de glijbaan af geweest en heb je geschommeld op een ronde balk, je vond het geweldig. Ondertussen was oma A aangekomen en papa en zijn we met z’n alle naar buiten geweest en hebben we een klein rondje gelopen en een bezoekje gebracht aan het Ronald Mc. Donald huis zodat je kon zien waar papa en mama, jouw zusje, de oma’s en jouw tante al die tijd verbleven. Oma had soesjes meegenomen en je smulde. 

Daarna was je helemaal stuk, wat peertjes gegeten en een boterham en lekker TV kijken. Nog even de slappe lach gehad met oma en de springveer met heerbeestjes en toen lekker slapen. 

Gôh wat zijn we toch trots op je doorzettings-vermogen en je vrolijkheid – ons zonnetje. Papa had ook nog een hele kist mee van de kinderen van de klas met een grote Mimihops, kalender, Diddl boek, leesboek, Diddl borstel, snoepjes, koekjes, kaarten, wat fantastisch toch allemaal, er wordt door iedereen erg mee geleeft en vooral aan je gedacht.

maandag 7 februari 2005

Therapie en knutselen

Afgelopen nacht voor het eerst zonder luier geslapen en dat was perfect gegaan, daar was je heel blij mee en dat kan ik me heel goed voorstellen. 

Met de ergotherapeute ging je oefenen in je loopkar en er kwam ook nog iemand filmen, dit willen ze gebruiken voor in het archief en eventueel als lesmateriaal. Deze filmpjes krijgt mama ook dus dat is ook wel weer leuk. 

Papa en zusje gingen weer naar huis en toen mama terugkwam was je met de pedagogisch medewerkster bezig met grote strijkkralen een paard te maken, goed hoor. Daarna was je erg moe en al gauw lag je lekker te slapen.

’s Middags kwamen je oudste neef met vriendin en tante. Zij komt 2 nachtjes slapen bij mama. 

We hebben je wakker gemaakt en van je neef en zijn vriendin kreeg je een Diddl beker. We zijn nog even naar beneden geweest  voor een lekker ijsje en daarna kwam de logopediste oefenen met je. Je fluistert al wel, al is het soms voor mama moeilijk te begrijpen, hopelijk kunnen we snel weer praten met elkaar.


’s Avonds nog even lekker TV gekeken op je bed en toen slapen.

zondag 6 februari 2005

Verhuizing naar de kinderafdeling

Lekker gewassen en aangekleed, ontbeten en toen samen met de verpleegster naar beneden geweest, je ging gelijk samen even wat spullen naar het lab brengen, dat is natuurlijk wel heel interessant. Daarna heeft zij alles ingepakt want om 12.00 uur verwachten ze je op de kinderafdeling – jippie, spannend ook wel maar ook weer een stuk vrijheid. Doodmoe viel je daar in slaap.


’s Middags hebben we je wakker gemaakt samen met jouw neef en zijn vriending die een kleine Diddle knuffel voor jou en je zusje hadden meegenomen. Wat een verwennerij want papa had vrijdag ook al allemaal Diddl kaarten meegenomen. 

Papa is nog met jou naar de film geweest van “Paniek op de prairie” maar halverwege wilde je naar je bed, je was bekaf. Zo’n verhuizing is niet niks. 

Vroeg naar bed, op naar de volgende dag. Je ligt samen op een kamer met een ander meisje van 9 jaar, dus op zich wel gezellig.

zaterdag 5 februari 2005

Een toch wel drukke zaterdag

Vanmorgen had je een verrassing voor ons, je had de halve snoeppot leeg gegeten. Ik nog vragen of jouw verpleger van de nacht je geholpen had maar nee je had het zelf gedaan, wat ben je toch een snoepkous.

Papa ging met zusje naar zwemles en mama heeft je samen met de verpleegkundige in bad gedaan, in een normaal ligbad. Dat vond je heerlijk, lekker haren wassen, lekker schoon. Je canule is er nog steeds uit en het gaat perfect. 

We zijn nog even naar beneden gegaan en hebben je het restaurant laten zien waar mama altijd eet. Helaas was alles nog dicht anders waren we een lekker ijsje gaan eten. Daarna nog met mama in de snoezelruimte nou dat was een lekker ochtendje. Je was doodmoe, tijd voor een tukje.

’s Middags kwamen de buurvrouw met jouw vriendinnetje op visite met een hele grote dolfijn ballon en de tractor van de dierenambulance, dat was natuurlijk fantastisch. We zijn in de loopkar naar beneden gegaan maar dat was wel erg vermoeiend voor je, dus de rolstoel opgehaald. Dit soort dingen kosten je nog heel veel energie, maar dat is wel begrijpelijk.


’s Avonds nog even tv gekeken met een zusje van een jongetje die ook op de ic ligt. De verpleger vond het ook wel leuk en kwam af en toe meekijken. Als alles meezit mag je morgen naar de kinderafdeling – weer een stapje verder. 

Het gaat heel hard vooruit, mama kan het bijna niet bijhouden.

vrijdag 4 februari 2005

Een datum voor het revalidatiecentrum - canule eruit

De Neurologe kwam langs en was super te spreken over je. Wel moeten we rekening houden met blijvend letsel aan je oog maar wie weet, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, kijk maar naar de afgelopen weken.

De ergotherapeute heeft vandaag een loopkar voor je mee en dat gaat super. Gisteren hebben we ook nog te horen gekregen dat je 14 februari naar de Trappenberg mag, yes eindelijk een datum. Toch ook wel weer vreemd het idee om het vertrouwde van de afgelopen weken achter te laten.

Je hebt ook een typmachine met schermpje gekregen zodat je dingen daarmee kan aangeven, want lezen en typen gaat goed.


Om half vier kwam de verpleegkundige in één keer vertellen dat je canule als test voor 2 uur eruit zou worden gehaald, dat was een onverwachtse verrassing. Je ademhaling ging heel goed en je saturatie liep zelfs op tot het maximum van 100, de jackpot, perfect. Het ging zo goed dat ze gaan proberen of hij eruit kan blijven, dat zou toch mooi zijn. 

Papa en zusje waren ondertussen ook aangekomen en dat was natuurlijk een super verrassing. Ook kwamen jouw oom en tante om oma B. op te halen dus dat was nog even een mooi afscheid voor oma’s dank voor de hele week steun. 

Wat ben je toch een vrolijke super kanjer, echt waar.

donderdag 3 februari 2005

Rechter middelvinger omhoog en een voskonijntje

De fysiotherapeut heeft je gister wel wat geleerd en we hebben het aan alle artsen laten zien. Met je rechterhand je middelvinger opsteken. Op dit moment mag het allemaal, je bent echt een wonder. We zijn er nu echt zeker van, je kan ook nog lezen. Geweldig zo goed en vrolijk het is helemaal fantastisch. 

We gaan ook proberen met een afgeplakte kunstneus zodat je alleen door je neus kan ademen. ’s Morgens gaat het goed als mama je toespreekt om je op jouw adem te concentreren, ’s middags is het moeilijker.

Jouw juf van school kwam nog langs en vind het helemaal geweldig zoals je in 1 ½ week opgeknapt bent. Tijdens het bezoek kwam de pedagogisch medewerkster met een voskonijntje van de kinderboerderij op de afdeling. Je was helemaal gelukkig en aaide zelfs met je rechterarm.

Je had weer 2 x in je bed geplast en dat is voor jou wel een grote confrontatie. Mama stelt je gerust en spreekt met je af voortaan in bed een luier te dragen totdat het beter gaat. Dat vind je oké. 

Je valt weer vroeg in slaap van alle indrukken vandaag.

woensdag 2 februari 2005

Canule verwijderd of toch niet

Je was nauwelijks gewassen en de KNO arts kwam langs om je canule eruit te halen. Je hield je erg kranig bij het verwijderen van de hechtingen, alleen bij het afplakken met een gaasje en een pleister kreeg je het erg benauwd, dus werd er een nieuwe canule geplaatst. Dit keer een kleinere met een enkele buis zodat je kan oefenen met het ‘normale’ ademhalen door je neus. Dat gaat goed, alleen kan je met je handen niet van de canule afblijven en trekt hem later op de dag er zelfs een keer uit.

Met de ergotherapeute ging je oefenen samen met de fysiotherapeut om tussen hun in te lopen, geweldig vond je dit. 

Af en toe heeft mama het idee dat je misbruik maakt van de situatie dat mama niet boos op je kan worden, maar zeker ben ik hier niet van, op dit moment kan ik dat niet echt doorgronden. 

’s Middags had de verpleegkundige een K3 feest voor je en heb je gedanst met haar en gespeeld op het grote kussen samen met jouw overbuurjongetje op zaal.

Papa wist niet wat hij zag toen hij ’s middags binnen kwam en jou zo zag. Zusje vond het ook erg leuk en oma A was ook heel blij jou weer te zien.


We zijn nog naar Emma TV geweest maar dat was bijna afgelopen, ze hebben je nog wel even geschminkt. Daarna was je erg moe en werd je verdrietig toen we weg wilde gaan, je besefte (denkt mama) in 1 keer dat je niet kon praten, met 1 oog keek en ook nog rechts (arm & been) moeilijk kan bewegen. Mama besloot bij je te blijven en heeft je gelukkig gerust kunnen stellen en al vroeg ging je lekker slapen. 

Je bent een kanjer, ik zou het je niet na doen.

dinsdag 1 februari 2005

Mickey & Minnie in het ziekenhuis

Vandaag in bad geweest, een brancard bad, geweldig vond je dat. We hadden een complete overstroming bij het leeg laten lopen maar je was lekker schoon. 

Je hebt weer een geweldige verpleegster die alles voor je doet. Het eten gaat ook goed, als vanouds. 

De ergotherapeute had vandaag een nieuwe rolstoel voor je en je had als snel door hoe je met 1 hand in het rond kon rijden.


’s Middags kwamen Mickey & Minnie op bezoek, je was helemaal onder de indruk en kreeg ook nog een T-shirt en poster. We staan helemaal verbaasd hoe je met alles omgaat en hoe vrolijk je bent, geweldig gewoon.