donderdag 6 maart 2014

De energie van positieve ervaringen

Bijna een weekje vakantie erop zitten. Een weekje lekker mijn dochter weer thuis. De afgelopen weken heb ik me af en toe wel eens af zitten te vragen wie wie nu het meeste mist.
Ik denk dat ik het ga winnen, maar aan de andere kant een hele positieve ervaring dat ze gelukkig op deze afstand niet omkomt van de heimwee want dan hadden we een groot probleem gehad.

Die vermoeidheid waar ik vorige keer over schreef blijft toch wel een punt van zoeken naar de juiste weg van haalbaarheid. Wat kun je op een dag aan en wanneer wordt het te veel. Wat is belangrijk, je school, je huisje stofzuigen, de was, sporten - waar stel je nu de juiste prioriteiten niet alleen voor nu maar ook voor de toekomst.

Gelukkig is stofzuigen nu niet bepaald een hobby dus kunnen we dat voortaan overlaten aan de huishoudelijke dienst, dat scheelt weer en spaart weer energie.

Een ander lichtpuntje was de eerste afspraak die we eigenlijk zouden hebben bij het UWV met de aanvraag voor de Wajong. 2 weken voor de afspraak werd ik gebeld door een aardige assistent die mij vroeg om meer rapportages op te sturen. Een echte medische rapportage heb ik niet maar kon hem wel het NPO (neuropsychologisch onderzoek) van 2010 en het verslag van de testen van vorig jaar op sturen. Naar aanleiding van deze papieren kreeg ik al snel een telefoontje van de arts dat we voorlopig niet voor de keuring hoeven te komen want ze hadden ook nog op de site van Brein Support gekeken en het was meteen duidelijk dat een keuring nu niet noodzakelijk was. Deze week nogmaals een bevestiging van de andere afdeling gekregen en ik moet zeggen, het bevalt me wel om eindelijk begrip te krijgen.

Ook de gemeente toonde begrip voor de vervoersaanvraag en vorige week ben je voor het eerst op zondag opgehaald en op vrijdag thuis gebracht. Is toch wel heel fijn dat we nu niet meer "moeten" heen en weer rijden. Nu mogen we heen en weer rijden om gewoon gezellig op visite te komen zodat we elkaar doordeweeks ook nog kunnen zien en ook nog gewoon "effe kunnen kletsen". We hebben de aanvraag tot de zomer goed gekeurd gekregen en daarna moeten we deze waarschijnlijk via het UWV aanvragen. Dan weer leven, dan weer zorgen op naar het volgende loket.

Verder loopt het helemaal lekker en wordt er bij tegenvallende hobbeltjes gekeken naar oplossingen - is het niet op school dan bij het wonen. Wat een verademing voor zowel jou als ons. Het enigste jammere is dat dit toch niet mogelijk is dichter bij huis, maar dan prijs ik me weer gelukkig dat je toch "al" 17 bent. Je moet er toch niet aan denken als je kind nog jonger is dat zij of hij dan zover weg moet. ook ik had hier niet eerder aan moeten denken. Alleen bedenk ik me wel dat we heel veel problemen van de afgelopen jaren hadden kunnen voorkomen. Hopelijk - voor de toekomst - voor andere - wordt dit opgelost.

Nu heb jij in ieder geval een weekje kunnen genieten van het hangen op de bank, lekker naar je vriendinnen toe, het zijn er niet veel, maar die je nog hebt zijn top-meiden. 

En eigenlijk ben ik en ook je vader natuurlijk best heeeeeeeeeel trots op wat je nu allemaal doet en de stappen die je neemt - wat ben jij super vooruit gegaan. Hier krijgen we allemaal weer vernieuwde energie van. Op naar de lente en naar bloemetjes op jouw balkonnetje.