maandag 18 april 2005

Doelstelling snel bijstellen - je wilt naar huis

Lang niet geschreven, maar toch heel veel gebeurd.

Je vind het helemaal niet leuk meer in de Trappenberg. Huilend breng ik je iedere keer terug. Ook tijdens de bezoeken zeg je het iedere keer dat je naar huis toe wilt. Je wilt een normaal leven, normaal naar school net als andere kinderen. Je bent het zat. Allemaal heel logisch en begrijpelijk, wie zou dat niet hebben na zo’n lange tijd. Papa en mama hebben het iedere keer ook erg moeilijk bij het afscheid nemen en willen jou ook het liefste thuis om ons heen hebben. Je laat in de weekenden ook zien dat het allemaal heel goed gaat en ieder weekend gaat het ook beter.

4 april hadden we revalidatie plan bespreking met het hele team. Daarin werd besloten dat je vanaf 12 april de dinsdag, woensdag en donderdag ochtend naar de Mythylschool zou gaan en vanaf 15 april de vrijdagochtend naar je eigen school. 

Dat liep dus even anders. De Mythylschool is op kamp dus dat ging niet door. 15 april had jou eigen school een roostervrije vrijdag. Dus nu is het plan gewijzigd. Vanaf vandaag 18 april ga je de maandag en vrijdag ochtend naar school en heb je dus een verlengd weekend thuis. Op maandag avond brengt mama je weer terug en dan kom ik je donderdag middag weer ophalen. Dat is toch weer een hele stap vooruit en hopelijk gaat het goed. Jij was er nog niet helemaal tevreden mee maar ik heb je kunnen geruststellen.

Ik moet ook zeggen dat je iedereen iedere keer verbaasd doet staan want de doelstellingen die ze hebben streef je gauw voorbij. Waar je voornamelijk nog moeite mee hebt is evenwicht en concentratie. Ook rekenen vind je nog erg moeilijk.

Mama is ondertussen druk bezig met het aanvragen van PGB (persoons gebonden budget). Daarmee krijgen we een potje waarmee we mensen kunnen inhuren om jou te verzorgen als wij er niet zijn bijvoorbeeld als we een avondje weg moeten.

Op 6 april mocht jij de kinderafdeling opnieuw openen door een hele grote ballon door te prikken. Ook werden er foto’s gemaakt voor in de krant en een interview voor op de lokale televisie.

Je hebt ook een introductie filmpje gemaakt voor 2 nieuwe kinderen die hier komen en die wij ook kennen vanuit de manage want die komen ook in de Trappenberg. De ene is er inmiddels en zijn zusje komt over ongeveer 2 weken.

Gister waren we een stukje aan het fietsen, over de fietsbrug kreeg je jeuk aan je voet, je wilde af stappen, tijdens het afstappen verloor je je evenwicht en viel je midden in de brandnetels. Je was erg geschrokken en verdrietig. Na je gerustgesteld te hebben zijn we omgekeerd en naar huis gefietst. Gauw rescue crème erop gesmeerd en toen ging het met de jeuk een stuk beter. Je bent heel angstig om te vallen, niet eens zo zeer voor je canule maar het komt denk ik doordat je weet dat je gevallen bent bij het ongeluk. Op zich heel logisch en die angst moet slijten.

17 april zijn we ook nog op de  manege geweest. Papa vond het een heel vervelend idee maar is toch meegegaan. Je herkende alle pony’s en paarden en vond het heerlijk om er weer een beetje rond te lopen en te knuffelen met Snoopy.

Inmiddels heb je ook het eerst uur film gezien die papa en mama hebben gemaakt tijdens het hele ziekenhuis gebeuren. Je vind het heel raar maar ook wel fijn dat je nu alles hebt gezien wat er met je is gebeurd.