1 December
moesten we weer in het ziekenhuis zijn voor de volgende operatie. Deze dag was
nog een dag van wachten en kletsen en praten. Je ligt dit keer op een kamer met
nog een meisje van ongeveer 4 jaar. Een lief meisje dat enigszins doof is. Al
gauw zijn jullie de beste vriendinnen. ’s Nachts blijven we gewoon slapen in
het ziekenhuis zodat er niets meer fout kan gaan.
We zijn nog
langs geweest bij de KNO arts en die vertelde dat ze het wild vlees in de
luchtpijp, bij de canule ingang, wil gaan lazeren. Dit zou ze als laatste doen
maar ze wil dit nu toch naar voren trekken. Weer een stapje dichterbij. Wel
heel spannend want de dokter heeft dit pas vorige maand geleerd. Mama heeft
inmiddels wel iemand gesproken waarbij zij het al heeft gedaan, bij haar
zoontje dan, en dat is allemaal goed gegaan. Afwachten maar weer.
We zijn ook nog
langs geweest bij de oogarts en ze ziet toch weer vooruitgang, als je naar de
zijkant kijkt gaat je ene oog dicht en als je naar de andere zijkant kijkt gaat
je andere oog dicht. Dit is een teken dat de zijtak zijn weg aan het zoeken is
en nu een verkeerde weg heeft in geslagen maar dit zal nog herstellen, het is
in ieder geval een teken dat er nog vooruitgang in zit.
2 December, je
wordt laat geholpen en na 2 uur wachten beginnen de zenuwen bij mama parten te
spelen. De zuster belt naar beneden en ze zijn de operatie aan het afronden,
alles is goed gegaan, we mogen zo naar beneden. Papa en mama gaan samen naar
beneden naar de uitslaap kamer. Je ligt nog diep te slapen en je krijgt stoom tegen
de zwelling. De dokter verteld ons dat het allemaal goed is gegaan en dat het
zolang heeft geduurd door het laseren, aanstippen – wachten tot het bloed is
gestold – aanstippen – etc. Ze verteld ons dat haar verwachting is dat ze ons
volgend jaar rond deze tijd niet meer ziet. Als mama dan gaat rekenen betekend
dat, dat we misschien van de zomer van de canule af zijn, daarna nog na
controles en dan in december volgend jaar misschien naar Florida. Wat zou dat
mooi zijn.
Op zaal
teruggekomen wil je zo snel mogelijk een broodje bal. Van de verpleger mag het. Nou
dat smaakte goed. ’s Avonds en ’s nachts wordt je nog 3 keer gestoomd en moet
mama je nog een paar keer uitzuigen, maar dat is heel normaal zo vlak na de
operatie na al dat gewroet.
3 December ben
je al snel weer aan het knutselen in de speelkamer en als de dokter langs is
geweest gaan we gauw naar huis. ’s Middag sinterklaas gevierd met de oma’s. Opa
kon er niet bij zijn want die is op dit moment niet echt gezellig.
5 December ben
je toch nog naar school geweest want er wordt sinterklaas gevierd en dit is het
eerst jaar dat jullie surprises hebben gemaakt. Mama is meegegaan omdat het
toch een drukkere dag is als normaal, maar het is heel goed gegaan.
15 December
hadden we een controle bij de KNO arts maar die had spoed OK dus werden we
geholpen door een vervanger. Hij heeft alleen even gekeken en toen waren we
weer weg.
We hebben dit
jaar een lekkere rustige kerst, geen afspraken. Nou had mama er ook niet veel
zin in en ik dacht “eens kijken of we een keer bij een ander worden
uitgenodigd” maar zoals als ik had verwacht gebeurde dat niet.
Vrijdag voor de
kerst zijn we met zijn tweeën naar een mevrouw in Delft gegaan. Zij is de vrouw van een klant van papa op kantoor. Zij doet regressie en reïncarnatie
therapie en is gespecialiseerd in angst verwerking bij kinderen. Mama heeft
haar gebeld omdat ik iedere keer weer die angst bij jou zie als je onder
narcose moet en we moeten nog zo vaak aankomend jaar. De laatste keer zij je
tegen mama dat je bang was om dood te gaan, hier schrok ik erg van. Deze angst
zit zo diep bij jou en praten met de psycholoog doe je niet, ook mama voelt dat
ik deze angst niet bij je weg kan nemen. Je hebt met haar gepraat en getekend,
een tekening van een vies drankje, een tekening van het kapje en een tekening
van de narcotiseur want ook die vind je een beetje eng omdat hij een beetje
raar praat en loopt (ik denk dat hij kinderverlamming heeft gehad ofzo), verder
doet hij er wel alles aan om die angst weg te halen bij je. Hopelijk helpt dit.
Je vond het zelf heel prettig en we hebben over twee weken weer een afspraak.
Eerste kerstdag
zijn we naar de film Narnia gegaan en hebben we gefonduud en tweede kerstdag
hebben we lekker rustig aangedaan en pannenkoeken gegeten.
De dag erna –
27 december – zijn we naar Beauty & the Beast, de musical geweest in de
avond. Onderweg wat gegeten in een wegrestaurant. Was erg leuk en jullie hebben
genoten.
Met oud en
nieuw zijn jullie naar bed gegaan tot 23.30 uur en daarna zijn we vuurwerk gaan
kijken en hebben we bij vrienden om de hoek nog even wat gedronken.
Mama is
afgelopen week ook met jullie – alle twee apart – een dagje naar Alkmaar
geweest om te winkelen. We zijn goed geslaagd en jullie hebben alle twee een
nieuwe jas en wat nieuwe kleren gekregen. Je bent inmiddels 3,5 kg afgevallen dus dat
had je wel verdiend.
Een druk en
onvoorspelbaar jaar is afgesloten. Ik kan niet zeggen dat het volgende jaar
rustig wordt want ook dat wordt weer een jaar vol onverwachtse dingen en
afwachten wat dat weer met zich mee gaat brengen. Voor zover is mama super
trots op jou, hoe je alles op je af laat komen en hoe je met alles om gaat. Je
bent een dochter om trots op te zijn.