woensdag 23 februari 2005

Benauwd terug in het Emma Kinderziekenhuis,

Een week geleden dat mama heeft geschreven. Het ging zo goed. Je had het naar je zin in de Trappenberg. Je sliep goed en je revalidatie ging ook heel goed. Vanaf afgelopen vrijdag ging je rolstoel zelfs weer de kelder in want binnenshuis kan je alles lopen zelfs de trap op. Ook heb je voor mama al een briefje geschreven met rechts en aan elkaar. Maandag hadden we gehoord dat je a.s. zondag ook een dag en een nacht naar huis zou mogen. 

Afgelopen zondag was jouw vriendinnetje geweest met haar moeder en dat ging heel goed, je had het echt naar je zin. 

En toen ging vanmorgen de telefoon, de Trappenberg had het AMC gebeld omdat je zo benauwd was geweest en ze gingen nu meteen onderweg. Jij ging met de dokter en mama reed rechtstreeks naar het AMC op naar de KNO arts. 

Na ruim een uur wachten en een broodje verder waren we eindelijk aan de beurt. Ze ging je helemaal bekijken en zelfs weer een scopie. De dokter vertrouwde het niet en haalt de andere KNO Arts erbij – nog een scopie. Wat ben je toch knap, geen traantje laat je. In overleg wordt besloten dat je moet blijven en dat ze beginnen met antibiotica en er wordt een infuus aangebracht omdat er een CT scan gemaakt wordt. 

Na het aanbrengen van het infuus op de kinderafdeling weer naar beneden voor de CT scan met contrast vloeistof. Toen weer naar boven en daar was inmiddels een vriending van mama aangekomen met jouw kleren en spullen. 

Even later kwam de KNO arts vertellen dat je weer geopereerd moet worden omdat er een vernauwing in je luchtpijp zit die wordt veroorzaakt door of een korstje die ze kunnen wegkrabben of door littekenweefsel en in dat geval kunnen ze het wegsnijden maar moet er weer een canule geplaatst worden. Vanaf nu moet je zo rustig mogelijk blijven, stomen en krijg je prednison tegen de zwelling en antibiotica om te zorgen dat er geen ergere ontsteking komt want je bent al verkouden.

Potverdorie waarom nu weer, het ging zo goed, je doet alles zo goed, dit verdien je niet. Verdriet allemaal hebben we verdriet. ’s Avonds heb je pijn van je infuus, er wordt een nieuw infuus geprikt, dit keer rechts, dat lukt niet, nogmaals links proberen dit lukt wel. 

Wat doe je dit toch ook weer goed en wat ben je een kanjer. Samen gaan we slapen in de box – kamer 231 afdeling H8Noord.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten