woensdag 19 januari 2005

Dag 2 in Coma - een dag van teleurstelling, woede en onmacht



Half 4 ’s morgens en ik ben klaar wakker, ik lig te woelen en na 30 minuten besluit ik naar de woonkamer te gaan om alles verder op te schrijven en te bellen met de afdeling. Jij bent vannacht af en toe onrustig geweest en mama verteld dat ze blij is dat te horen, onrust is beter als stilte. Gek toch hè, dat je daar nu toch blij mee kan zijn en dit in het normale leven niet leuk vind. Normale leven, wat is normaal, ik zal zo blij zijn als ik je weer kan knuffelen, als je me aankijkt, ik mis je lach, je gemopper, het ruziën met je zusje en die dikke kussen van je – lieverd ik hou van je tot straks.



Half 6 was ik bij je en je was naar mijn gevoel dichterbij, niet meer zo diep in slaap. Je reageerde beter, maar rechts blijft rustig. Je legde je arm wel even op je buik en met links pakte je jouw tutje vast. Je bent wel erg benauwd, de fysiotherapeut zal ook langskomen vandaag. Je hebt ook een soort plasmiddel gehad om het vocht wat beter af te voeren, je reageert er goed op. De zuster heeft je gewassen, verschoond en gewogen (39,5 kg). Mama was net je haar aan het kammen toen de oogarts kwam, je rechteroog is goed en in je linkeroog krijg je pupil verwijderende druppels zodat ze wat beter in je oog kunnen kijken. Ook dit oog is goed. Ondertussen is mama's vriendin aangekomen en jouw oom, tante en papa. We nemen alles even door met z’n allen en daarna gaan papa & zijn broer even bij je langs. Ze vertelde papa dat je vanmiddag waarschijnlijk van de IC af mag en ondertussen zijn je drains er ook uitgehaald dus erg positief. Mama & haar vriendin gaan bij je langs, ze zijn je net een medicijn aan het toedienen zodat het slijm in je luchtwegen los komt, daarna nog wat stomen en hopen dat het loskomt. Er wordt wat slijm weggezogen en naar het lab gestuurd. De revalidatie arts komt langs en neemt ook wat dingen door met papa & mama. Om half vier hebben we een gesprek met de artsen.

Afwachten weer.



Verdriet, huilen, teleurstelling, boosheid, woede, angst allemaal emoties die loskwamen tijdens het gesprek. Het bericht dat we maandagavond kregen dat de scan goed was, was fout. Er zit vocht in je hersencellen. Dit vocht zal in de komende week langzaam afgedreven worden. Schade onbekend, in het ergste geval blijf je zoals je nu bent, in het beste geval huppel je straks weer in het rond. Daarbij hou je teveel slijm in je luchtpijp zodat er een nieuwe tube geplaatst zal worden anders is de kans op longontsteking groot. Hierdoor blijf je ook op de IC. Teleurstelling één grote teleurstelling. De tube oké beter nu als straks longontsteking dat kan je er niet bij hebben. Maar een fout bericht over een scan onacceptabel. Een klein positief bericht is dat het vocht waarschijnlijk niet erger zal worden omdat je toch beter reageerde vandaag. Een hele lange weg hebben we nog te gaan. Nog even een gesprek met de afdelingsarts gehad en verhaal gehaald en onze vragen neergelegd en beantwoord. Slikken en weer doorgaan.



We gaan eten met z’n allen en bepraten alles. Papa gaat naar huis. Mama & oma A naar boven. Hé je oorbel is weg. Volgens de zuster kon hij niet in je bed liggen. De doeken onder je hoofd liggen warrig en raar. Je tube is inmiddels geplaatst in je neus i.p.v. je mond en de sonde voor het eten zit ook weer goed. Je hebt een licht roesje om te zorgen dat je wat rustiger wordt i.v.m. het uittrekken van je tube. Je kwijlt heel erg, ze leren mama hoe ik dit kan wegzuigen. Ik vraag de zuster of ze je recht kan leggen omdat je heel erg onderuit gezakt bent en je nek in een vervelende hoek ligt. Ik geloof dat ze er niet blij mee was dat ik het vroeg maar ze hielp me om het te doen. Vervolgens liet ze ook nog je medicijnen apparaat piepen omdat ze zat te klaverjassen. Mama is BOOS heel boos, ik dien morgen een klacht in, ze is er om voor jou te zorgen, niet om spelletjes te spelen. Ondertussen is de eigenaresse van de manage ongerust geworden en heeft mama alles uitgelegd en is ze even bij je geweest., dit is goed voor haar en voor mij – gedeelde onmacht, woede & boosheid. Als oma & mama weggaan ligt de vraag er om je bed te verschonen want je rug is helemaal nat van het kwijl. Ik ben benieuwd. Gelukkig ik kom de nacht zuster tegen en leg het voor, ze zal goed voor je zorgen en je bed verschonen. Rust ik kan nu rustig slapen. Welterusten lieve meid. We komen er wel, je bent de beste !

Reacties mogen altijd geplaatst worden, hou het wel vriendelijk en positief, dit is ook altijd mijn insteek geweest. Met reacties kan je andere steunen en dat is dan ook de bedoeling van deze blog.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten