Vanmorgen vroeg
naar je toe geweest en je bent vrij rustig geweest vannacht. Ik heb geprobeerd
weer te helpen met wassen en verschonen maar je wordt zo benauwd dat mama besluit
weg te gaan. Na gistermiddag is dit super confronterend en heel pijnlijk om
jouw zo te zien al hoestend en kokhalzend. Na het verschonen was je bekaf, zelfs
je haren hebben we niet gekamd omdat je echt moet bijkomen.
’s Middags ben je
ook erg rustig geweest. Je ademt wel op eigen kracht via de mond tube maar
regelmatig moet je worden uitgezogen, heel confronterend na het trauma van
gistermiddag. Mama heeft ook besloten de verzorging geheel aan de verpleging
over te laten, liever 2 zusters aan je bed als 1, als er wat gebeurd kunnen zij
meer dan ik.
De KNO arts komt langs en besluit dat een canule (tube via de
keel) het beste is voor jou en jou de minste irritatie geeft. Mama is opgelucht
want ik zie de moeite en de pijn als je moet hoesten tot kokken aan toe.
Eind van de dag
horen we dan ook dat je morgen al wordt geholpen. Gelukkig ze hebben een gaatje
vrij gemaakt voor je.
’s Avonds komt papa en je was wakker van 19.00 tot 21.45
uur. Misschien is wakker een groot woord. Soms verkeer je in een droom toestand
en ben je met je ogen open heel ver weg. Een andere keer als ik “het mooiste
visje van de zee” voorlees heb ik het idee dat je de plaatjes wilt zien. We
zouden zo graag willen weten wat je wel of niet hoort. Alleen blijft dat een
grote vraag waar geen antwoord op komt.
Je hebt je
nieuwe infuus (1 dag oud) uit je voet kapot geschopt en deze wordt eraf
gehaald. Het kraantje had je ook al een paar keer dicht geschopt. Je weet de
verpleging wel bezig te houden. Je wordt moe en we zetten Marco Borsato – Lentesneeuw
op en je valt rustig in slaap.
Welterusten, slaap lekker, droom zacht, mama
houdt heel veel van je, je bent mama’s prinsesje, heeeele dikkke kus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten