12 dagen in Coma - Officieel uit coma

Vanmorgen had je aan mama ook laten zien dat je omhoog kan komen, echt super. 

Later in de ochtend had de verpleegster je in de rolstoel gezet. Aan alle kanten zit je stevig ingesnoerd wat je niet echt prettig vind. Je wordt heel boos en mama vertelt je dat het heel goed is en dat je boos mag zijn, mag huilen, lachen alles wat je wilt en dat ik van de week ook heel hard heb gegild buiten en boos ben geweest. Op dat moment sla je je arm om me heen alsof je mij wilt troosten. Wat ben je toch een lieverd. 

Je knipt met je vingers, je lacht, je speelt met je witte beer en geniet van het 15 maanden oude jongetje die tegenover jouw ligt. Wat een wonder.

Na je middag slaapje zetten we je weer rechtop in je bed en wil je veel meer rechter op om het jongetje tegenover jouw te bekijken, je zwaait met je beer en je ballon en hebt echt plezier. Mama denkt dat ze droomt, ik kan het eigenlijk niet geloven.

In de namiddag komt papa met zusje. Zusje klimt op je bed en geeft je een handje, je brengt haar hand naar je mond en geeft er een kus op. Tranen schieten in mijn ogen.

De neuroloog is ook nog langs geweest “Je bent wakker”, een wonder ze gelooft het zelf bijna niet. De hele afdeling komt kijken en jij zit in je bed en bekijkt ze met één oog alsof je zegt “Wat staan ze nu allemaal verwonderd te kijken”. Ja je bent een wonder, een engel misschien wel, een beetje geholpen door een ander engeltje die vanmiddag is overleden op de afdeling. Zo tegenstrijdig is hier de wereld.

Na het eten komt oma B met jouw oom nog even het wonder bekijken maar je bent moe en dat mag. Wij laten je slapen en gaan zelf naar het R.mc.D. huis waar we later, met 2 mensen die hier ook verblijven voor hun kleine baby, een klein feestje houden. 

Ons wonder, onze engel is er weer. We houden van je – zielsveel.

Reacties mogen altijd geplaatst worden, hou het wel vriendelijk en positief, dit is ook altijd mijn insteek geweest. Met reacties kan je andere steunen en dat is dan ook de bedoeling van deze blog.